Nicole en Ricardo zijn al sinds de middelbare school een stelletje. Het was liefde op het eerste gezicht voor allebei. Ondanks dat ze samen heel gelukkig waren, maakt Nicole op een avond een domme fout die haar hele leven totaal op zijn kop zet! Zal Ricardo zijn verdriet te boven komen, of komt zijn ware aard boven?
Een moment van zwakheid
Tranen druppelen vanuit Nicole's ogen over haar wangen. Ze voelt hoe de tranen haar lippen strelen, om vervolgens hun weg te vervolgen naar haar kin tot in de decolleté. Ze denkt aan hem, aan de tijd samen. De jaren die ze samen beleefde. Ze kon met hem lachen en huilen, ruzie maken, maar het ook weer snel goed maken. Tijden veranderen...
De gedachten naar vroeger, naar de goede oude tijd zorgen ervoor dat er een klein lachje op haar mond verschijnt, maar als ze naar haar trillende handen kijkt, en de test waar twee dikke roze strepen op staan kan ze het niet langer ontkennen. Ze is zwanger! Nicole en Ricardo hadden serieuze toekomstplannen gemaakt, maar die kan ze nu wel vergeten. Zwanger van een ander, waar ze de naam nog geen eens van weet. "Hoe kon ik ooit zo stom zijn?" Één moment van zwakheid zorgde ervoor dat ze in de toiletten van de discotheek belande. Het was van korte duur, maar zo intens, zo heeft ze het met Ricardo nooit meegemaakt.
Daar zat ze op de grond van de badkamer. Het is allemaal nog zo onwerkelijk, maar de test geeft het duidelijk aan. Ze is ZWANGER! Met trillende handen gooit ze de positieve test in de prullenbak. "Wat moet ik nou?" zegt Nicole zacht tegen zichzelf. Nicole weet nog geen eens de naam van de toekomstige vader, ze heeft geen nummer. Helemaal niets! Het was een ordinaire vrijpartij in de toiletten, en daar wilde ze het bij laten. Gewoon een verzetje, zoals ze met Ricardo nooit meemaak. Hij is altijd zo serieus, ze wilde eens wat anders. De onbekende man liet haar een hoogtepunt bereiken wat ze nog nooit eerder bereikt had. Hij kuste haar nek zo teder dat haar hele lichaam trilde.
Haar bloeddoorlopen ogen zijn omringd door zwarte kringen van de mascara. Nicole kijkt nogmaals vluchtig in de vuilnisbak, maar de strepen zijn nog steeds aanwezig. Je kan er niet omheen, het zijn geen tuurstreepjes, maar twee dikke roze strepen. "Was ik maar nooit zo stom geweest, ik kan mezelf wel voor me kop slaan." Daar is het nu alleen te laat voor, Nicole is altijd tegen abortus geweest, maar wat moet ze met een kind van een ander, ze is net 20 jaar en heeft nog zoveel toekomstplannen met Ricardo. Een kind van een ander verpest alles. Ricardo zou het kind nooit accepteren, en terecht. "Zoveel vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, en ik heb één keer onveilige seks en ben meteen zwanger." Ze slaat met haar vuist op de plavuizen vloer. De pijn die ze voelt is een kleinigheid vergeleken met de situatie waarin ze is beland.
Met een klap hoort ze de voordeur dichtslaan. "Shit dat zijn vast m'n ouders die thuiskomen van het boodschappen doen." Ze staat op en kijkt in de spiegel, twee grote donkere ogen kijken haar aan vanuit de spiegel. "Ze ontdekken meteen dat ik heb gehuild, en gaan dan weer allerlei vragen vertellen. Snel verzin wat..."
Nicole hoort de treden van de trap kraken. En hoort Ricardo praten: "Ik ga wel kijken waar ze is." "Nee, dat meen je niet. Is hij hier!" ""Nic, hé Nic.. Kom je naar beneden ik en je ouders hebben een verassing voor je." "Een verassing... die heb ik vandaag al genoeg gehad." Denkt Nicole. "Ik wil eerst gaan douchen, en kom daarna naar beneden." "Wil je echt niet nu komen, het is een erg leuke verassing?" Nicole draait de douchekraan open, en doet net of ze Ricardo niet gehoord heeft. Ze hoort hem terug naar beneden lopen, en tegen haar ouders praten. "Nicole komt er zo aan, ze wilde perse eerst douchen." "Mooi, dan hebben wij nog even de tijd om verder voor te bereiden.." Zegt Chantal de moeder van Nicole. "Voorbereiden? Wat gaan ze voorbereiden?" Vraagt Nicole zich af, terwijl ze haar ogen probeert schoon te poetsen.
Als Nicole in de spiegel kijkt, ziet ze nog steeds twee bloeddoorlopen ogen. De make-up is er inmiddels allemaal af, ze kan nu zeggen dat ze shampoo in haar ogen heeft gekregen, en dat ze daardoor rood zijn. Dat is één probleem opgelost. "Nu alleen het andere probleem nog." Wat moet ze nou doen met de zwangerschap. Erover liegen tegen haar vriendje en ouders, en dan een abortus ondergaan. Ondanks dat dit tegen haar principes ingaat, of de waarheid vertellen en maar hopen op een goede afloop.
De juiste keuze
Nicole trekt een spijkerbroek aan met een paarse kabeltrui. Deze is lekker wijd, ondanks dat je nu nog niets ziet van de zwangerschap voelt ze zichzelf hier prettiger in. Ze wikkelt een rode handdoek om haar blonde lange haren, trekt haar sloffen aan, en kijkt voor de laatste keer in de spiegel, voordat ze de badkamerdeur achter zich sluit.
"Daar ga ik dan... kijken wat voor verassing Ricardo en mijn ouders hebben." Met een steen in haar maag loopt ze de krakende trap af. Het was doodstil in de huiskamer, waar is iedereen gebleven? Nicole kijkt vanaf de trap de woonkamer rond, maar ziet niemand. Het huis lijkt verlaten. Ze loopt vanuit de woonkamer door naar de open keuken, en ziet een bordje staan die haar verzoekt om naar de tuin te gaan.
Nicole doet wat het bordje haar heeft opgedragen en verlaat de keuken om via de bijkeuken naar de buitentuin te gaan. Het eerste wat ze ziet zijn witte ballonnen in hartvorm, en witte hartjes slingers en nog een bord met een rode doek erover heen. "Wat is dit voor flauwekul." Vraagt ze zichzelf af. Hoe leuk ze dit altijd gevonden zou hebben, nu vindt ze er niets aan. Nicole heeft andere zorgen aan haar hoofd, dan een verassing waarvan ze altijd van gedroomd had. Ricardo wist hoe graag ze verast wilde worden, en via bordjes naar een plek geleid wilde worden waar hij haar ten huwelijk zal vragen.. "Huwelijk.. nee, dat meen je niet. Hij gaat me toch niet ten huwelijk vragen."
Nicole word misselijk van de gedachten dat hij haar ten huwelijk zal gaan vragen, of komt dit door de zwangerschap? Ze voelt haar maag draaien en word duizelig. Strompelend zoekt ze de weg terug naar de keuken en sproeit wat koud water in haar gezicht. Hier knapt ze van op, maar wat moet ze nou gaan doen. Nicole kan moeilijk niet op komen dagen voor de verassing, want dan zouden ze haar gaan zoeken, maar als ze wel ging, en hij zou haar ten huwelijk vragen wat moest ze dan zeggen? Ze weet niet wat de juiste keuze is. Ze schaamt zich en voelt zichzelf een verader.
"Sterk zijn Nicole, je kan het." Sprak ze zichzelf streng toe. Nicole neemt dezelfde weg als net, maar loopt nu naar het bord met de rode doek. Ze pakt het doek met twee handen vast en trekt deze met één ruk eraf. Er verscheen een foto van Ricardo en Nicole waarop ze samen stonden in een innige omhelzing. Hij in een smoking en zij in de trouwjurk van haar moeder. Die foto is gemaakt toen ze voor de grap trouwkleding aangetrokken hadden en naar haar ouders toegegaan waren met de mededeling dat ze getrouwd waren. Haar ouders konden er eerst niet om lachen, maar toen ze zagen dat het een grap was vonden ze het een goede geslaagde grap. Nicole moest lachen toen ze aan het gezicht van haar ouders dacht. Een mooie tijd... we hadden net twee weken verkering, maar wisten zeker dat we altijd bij elkaar zouden zijn. Toen was ze ervan overtuigd, dat is nu niet meer het geval.
Ze vervolgd haar weg door het volgen van de witte hartjes slinger. Ze hebben een grote tuin, met veel groene bomen en bloemen. Nicole komt er graag om na te denken als iets haar dwars zit. Nicole heeft een vermoeden waar de slingers haar naar toe wijzen, namelijk naar het bankje op het prieeltje achter in de tuin. Haar vermoedens werden waarheid, want daar zat Ricardo bij het prieeltje boven op haar paard Amigo. Hij draagt een zwarte smoking met een rode das. Zijn haren zijn netjes in model gebracht, hij heeft er echt werk van gemaakt. "Kom ik aan, met mijn rode ogen en rode handdoek. Belachelijk." Even vergat ze zwanger is, Nicole wist niet waar ze moest kijken. Ricardo stapt van Amigo af en loopt naar Nicole toe met een grote glimlach op zijn gezicht. Nicole voelt tranen in haar ogen branden: "Prachtig." Zegt ze zacht. "Lieve Nicole, je weet dat ik heel gelukkig met je ben. En dat je alles bent wat ik ooit in een vrouw gezocht heb."Nicole knikt en blijft Ricardo aankijken in zijn donker bruine ogen. "Je bent mijn meisje, en dat zal altijd zo blijven wat er ook gebeurt we blijven samen. Graag zou ik je niet alleen als me meisje hebben, maar meer als mijn vrouw. Wat ik eigenlijk wil zeggen is..." Ricardo gaat op één knie zitten en pakt de rechter hand van Nicole: "Wil je met me trouwen?" Nicole kan haar tranen niet langer onderdrukken ze laat ze langs haar wangen lopen en blijft Ricardo strak in zijn ogen aankijken. Ze zou niets liever willen, maar hij weet niet dat ze zwanger is van een ander.
Geef je eerlijke mening
Ik heb jullie net een stuk tekst laten lezen, dit is een opzet voor een nieuw boek. De interpunctie en zinsopbouw zal nog niet helemaal goed zijn, maar dit komt bij het redigeren in orde.
Ik zou graag jullie mening horen, zou dit verhaal boek waardig kunnen worden?
Het verhaal zal een combinatie worden van drama/thriller.
