Ze ligt roerloos te slapen zo lijkt het. Hij kijkt naar haar en geeft haar glimlachend een zoen.

Het is vroeg in de ochtend. De vaas met bloemen sprankelen in het zonlicht. Ze zit aan tafel met haar moeder en ze praten over haar toekomst.
Ze kijkt wat ongelovig naar hen vanaf een hoek van de kamer en haar hart bonst en fluistert slaperig: 'Oh mam.'
Ik denk dat ik een leuke man voor je heb gevonden.
   Ja mam tuurlijk, maar dat kan ik prima zelf.
Nee echt, ik heb hem hier uitgenodigd  voor de koffie.
   Niet !!
Je zal het zien, hij is echt iets voor jou. Vertrouw me maar.

Onaangekondigd staat er ineens een man in de kamer die zich verontschuldigt dat ‘ie wel aangeklopt heeft, maar dat niemand hem hoorde.
Ze kijkt verbluft naar zijn verschijning en vervolgens naar haar moeder die niet meer aan tafel zit.
Enigszins verward nodigt ze hem uit om aan tafel te komen zitten, maar dat wimpelt hij af.
‘Ik heb een beter plan. Ik neem je mee naar een mooie plek’, zegt hij met zijn donkerbruine stem.
Ze voelt zich onzeker, want ze had niet echt gerekend op een uitje en zich al zeker niet leuk opgetut voor een afspraakje.
Een snelle blik in de spiegel als ze er langsloopt geeft haar voldoende zelfvertrouwen om niet verlegen te worden.
Hij pakt haar hand als ze zwijgend door de kleine straatjes met oneffen keitjes lopen. De lieflijke, haast duizend in één nacht huisjes zijn betoverend mooi en knus.
Hij knijpt gemoedelijk in haar hand en het voelt zo vertrouwd. Ze durft haast niet op te kijken naar zijn gezicht, bang dat het een droom is.
Ze slaan de hoek om en staan voor een prachtige witte kerk met een gewelfde doorgang en ze lopen naar binnen.
Een duif schrikt op en vliegt rakelings langs het gezicht van haar man. Als hij het diertje niet beschermd had door hem te vangen, was ‘ie tegen de muur gevlogen.
Hij haalt zijn vingers door zijn verwarde haren, terwijl de duif op zijn hand tot rust komt.
Ze draait zich om naar h em en ze kan niet stoppen met glimlachen als ze naar hem kijkt. Hij knipoogt.
Ze kijkt naar zichzelf en haar man en opent langzaam haar ogen.

Zachtjes zegt ze, terwijl ze ietwat schuin omhoog kijkt: “Bedankt mam, hij is echt heel bijzonder.”
Ze stapt uit bed en gaat op de koffiegeur af……

Marion de Vries

#korteverhalen #cars #fictie

Loading full article...