Logeren

“Ah toe nou mam, mag Eline bij me logeren?” vroeg Eline’s vriendinnetje Sara die middag wel acht keer aan haar moeder. Uiteindelijk stemde ze toe om van het gezeur af te zijn. En zo geschiedde. Eline ging naar huis om haar pyjama en wat toiletspullen op te halen. Ze was snel weer terug, want ze woonde in het huis ernaast.

‘s Avonds tijdens het eten zaten ze met het hele gezin aan tafel; Sara, haar ouders en het jongere broertje. Eline zat tussen de kinderen in, recht tegenover Sara's vader. Ze zag hoe hij de maaltijd naar binnen schrokte. Met zijn mond open vermaalde hij de aardappelen en stukken vlees tussen zijn kiezen en na afloop liet hij een dikke vette boer, die hij zo lang mogelijk probeerde aan te houden. Het gebeurde vaak dat de vader te lang naar haar keek. Hij nam haar dan helemaal in zich op. Ze gruwelde ervan. Ook huiverde ze van zijn stemgeluid dat laag en schor klonk. Hij had de rauwe stem van iemand die te veel dronk en rookte. Als hij iets wilde zeggen sprak hij niet, maar kwam het geluid bulderend zijn strot uit. Ze had ook wel eens gezien hoe hij met zijn hand in zijn kruis krabde en haar daarbij uitdagend bleef aankijken. Ze voelde zich op zulke momenten heel ongemakkelijk en een rilling ging door haar heen. Ze griezelde van hem en begreep niet dat Sara’s moeder met deze man getrouwd was.

Na het eten moest de moeder van Sara weg. Ze was lid van een of andere vereniging en zat in het bestuur. Iedere eerste maandag van de maand was er een vergadering. Om elf uur zou ze weer terug zijn.