Ter voorbereiding op de Pet-Scan moest ik de dag ervoor, me rustig houden. Niet wandelen, niet fietsen en m'n huishouden had ik er voor het gemak ook maar onder gerekend. Dat kwam me wel heel goed uit.
Dus heb ik liefjes op de bank tv gekeken. Honderduzend keer in slaap gevallen, maar, hé, ik was rustig. Fysiek dan, want in mijn hoofd gebeurde er van alles.
En toen de postbode een lief kaartje door de bus gooide, moest ik toch echt wel even huilen. Dikke tranen. Lieve woorden konden me dus flink van de wap krijgen. Nog steeds trouwens.
Niet meer doen, jullie !!

Ik moest op de dag van Petscan, nuchter aantreden.
Godzijdank om 8.30 uur. Niet mijn tijd, als nachtmens, maar voor het nuchter zijn en het vlot achter de rug zijn, een ideale tijd.
Een uur voor onderzoek moest ik een liter water drinken. Ik had mezelf verwend, als het dan toch moest, met verse muntthee met gember, i.p.v. koffie. Koffie mocht ook wel, maar dan zonder suiker en melk, maar dat lust ik niet.


Petscan en CTscan

Als enige zonder mondkapje, trippelde ik het ziekenhuis binnen. Mondkapjes doe ik niet aan. Nu niet, nooit niet. Ja, ik ben een recalcitrant vrouwtje.
Werd vervolgens gelijk stilgehouden door de gastvrouw, toen ik resoluut naar de afdeling wilde lopen. Niet eerst vragen of ik m’n scancode bij me had, maar gelijk wijzen naar een ander apparaat waar ik me zou moeten melden. Dame onderbroken in haar uitleg, dat ik scancode bij me heb, dus dat niet hoefde te doen.
Zucht ... de wereld mag echt leren communiceren. Ziekenhuispersoneel in het bijzonder, misschien. Maar dat is niet helemaal eerlijk, want op het MammaCentrum is tot nu toe prima gecommuniceerd. Speciaal voor mij, hadden ze hun mondkapje afgezet, zodat ik kon liplezen.
Daar ging het bij de Pet-scan vanochtend mis. Mondkapje hielden ze voor. Prima joh, dan moet je heel heel heeeeeel hard praten. Dat ik er doodmoe van wordt, daar wordt niet over nagedacht. Aan de andere kant, mooi rustig, want er wordt ook weinig gepraat met een slechthorende als je moet schreeuwen.
Bij de vraag of ik een eerste vaccinatie al had gehad, en ik nee zei, herhaalde ze de vraag nog eens. En toen zei ik weer, nee.
Ik verstond je wel, zei ik.

Tsja, 15% van bevolking wil geen vaccinatie. Ik ben daar eentje van. Niet uit principe, overigens. Meer uit angst voor de bijwerkingen.
Zeker toen de klachten opdoemden, die met het hart te maken hebben. M’n hartje, die het af en toe al zo moeilijk heeft met mij.

Weet je, met pech, ga ik nu ook al eerder dood dan ik in gedachte had (niet dat ik daar echt over nadenk, eigenlijk), dus laten we de boel zo lang mogelijk rekken. Om m’n katjes te overleven. Da's een doel van mij.
M'n apies die ik zelf in de opvang gehad heb. Hoezo opvang? Die ukkies hadden allang besloten niet te willen verhuizen. Ik wil het hen in ieder geval niet nog een keer aandoen dat ze moeten verkassen.

Maar goed, infuus erin en een uur stil liggen om de radioactieve stof z’n werk te laten doen. Weet je hoelang dat is zo'n uur … LANG …
In het begin kon ik me prima ontspannen, maar toen kwam er een-liter-water-plasdrang. En toen kon ik niet meer ontspannen.
Niemand die ff checkt of het allemaal goed met je gaat, en ik werd per seconde sjaggerijniger en onrustiger. Ik lag er niet omdat ik het allemaal zo grappig vond.
Ze realiseren zich niet, dat je al ziek bent als je voor zo’n scan komt. Iets zorgzamer mag best.
Eh … moet!
Ik zat al half overeind in dat ongezellige hok om elke stil-ligregel te overtreden.
(Dat hok waar ze best iets leuks van kunnen maken, trouwens. Ik offer me graag op om daarin mee te denken, dan wel uit te voeren. Betaald uiteraard.)
Het boeide me niet meer dat stilligen. Ik moest naar het toilet. En juist op dat moment was mijn rusttijd voorbij.
Ik kan zo goed timen, hè.
Geloof mij maar, Speedy Gondzales kon m’n sprint naar het toilet niet bijhouden.

Ik mocht gelijk door naar de scan. Geen behoefte aan een foto maken van de scan, trouwens, want ik had op internet al gezien dat daar een prima afbeelding van was.
Weer een half uur stil liggen. Eerst Pet-Scan en tóch nog een CT-scan erachter aan. Dat werd die ochtend pas verteld. Duurde ook amper 5 minuten. Dus geen probleem.

Ik had dus inmiddels een lading zooi in m’n lijf !
Radioactieve- en contrastvloeistof.
Daar gingen weer liters thee met verse munt tegenaan om het zo snel mogelijk af te voeren.

En dán morgen om 14.35 uur ... de uitslag
borstkanker

Eerst nog even naar het toilet ...
Morgen zag ik wel weer, maar had er weinig goede hoop op.

 



#borstkanker #Petscan #CTscan #CommunicatieInDeZorg #IamAcreator


Credits laatste foto: Anemone123
https://pixabay.com/nl/users/anemone123-2637160/ 

Loading full article...