Er is iets aan de Afrikaanse hemel dat nooit kon worden verzonnen. Je moet het zien om de schoonheid ervan te begrijpen.
Vanavond, tijdens onze wandeling, stonden wij met 4 een tijdje alleen maar het in.
In een land met zoveel problemen, die ertoe hebben geleid dat mensen in grote aantallen naar verschillende delen van de wereld emigreren, vooral in de laatste 2 jaar, terwijl vele anderen overwegen om te vertrekken of te blijven (zoals onze familie). Ik keek naar de zon en de wolken boven ons en werd herinnerd aan mijn favoriete gedicht in de hele wereld. Ik heb het honderden keren gelezen en krijg nog steeds tranende ogen elke keer als ik het lees of hoor. Dus vanavond dacht ik dat ik het gedicht met je moest delen.

AFRIKA GLIMLACHTE
geschreven door Bridget Dore in 1995 (opgedragen aan Nelson Mandela)

Afrika glimlachte een beetje
Toen je vertrok.
„We kennen je,” zei Afrika,
„We hebben je gezien en bekeken,
We kunnen leren leven zonder jou,
Maar we weten dat we dat nog niet hoeven te doen.”

En Afrika glimlachte een beetje
Toen je vertrok
„Je kunt Afrika niet verlaten”, zei Afrika.
„Het is altijd met u,
Daar in je hoofd.

En Afrika glimlachte een beetje.
„Onze rivieren lopen in stromingen
In de werveling van uw duimafdrukken;
Onze drumbeats
Het tellen van je pols,
Onze kustlijn,
Het silhouet van je ziel.

Dus Afrika glimlachte een beetje
Toen je vertrok
„We zijn in jou, "Afrika zei.
„Je hebt ons nog niet verlaten.”


#afrikanskij #zonsondergang #gedicht #afrika
#afrikasmiled #bruggetdore



De foto is van mij. Het gedicht is van Bridget Dore, er is geen copyright op het gedicht.