Deel 6: De waarheid, of niet?

Deel 6: De waarheid, of niet?

' Lieverd, ik ben je moeder, maar papa is niet je vader. Je bent geboren in ziekenhuis van Barcelona samen met je tweelingzus. Je Spaanse vader en ik kregen ruzie toen jullie een paar dagen oud waren. Ik was negentien toen ik in Barcelona studeerde en leerde daar je vader kennen, hij was beginnend zakenman en ik viel als een blok voor hem. Voor ik het in de gaten had was ik zwanger, van een tweeling. Ik voelde me in het nauw gedreven, had mijn studie niet afgemaakt, maar wilde hem niet in de steek laten. Ik bleef maar na jullie geboorte kwam ik erachter dat je vader allang getrouwd was. Het bleek dat zijn vrouw geen kinderen kon krijgen. Hij stelde voor dat “het meisje” met mij meeging en het “jongetje”, jij dus, bij hem zou blijven. Met de belofte dat hij alle kosten die ik zou maken op zich zou nemen. Echter liep het anders. Jij en je zus leken zo ontzettend op elkaar, dat ze in het ziekenhuis jullie verwisseld hebben. Anna ging met hem mee, en jij met mij. Eenmaal in Nederland besefte ik wat er gebeurd was en kon en wilde het toen niet meer terug draaien. Ik had er veel verdriet van maar was toen niet anders, ik had niets, en hij had voor alles gezorgd. Ook hij kwam erachter dat hij zijn dochter in plaats van zijn zoon had meegenomen, en koos ervoor om Anna als jongen op te voeden totdat ze oud genoeg zou zijn om haar eigen keuzes te maken. Na twee maanden leerde ik papa kennen, je echte vader had voor deze boerderij gezorgd, zodat we een onbezorgd leven zouden lijden. Papa trok bij ons in, en een droom werd werkelijkheid, ik kon alles achter me laten en niks zou ons nog in de weg staan. Jij stelde geen vragen, en ik vond het heerlijk om er niet over te hoeven praten. Toen je me belde dat je onderweg was vanuit Barcelona had ik gelijk een vermoedden, en wist gelijk dat jij er achter zou komen, dat je alleen hierheen kwam om alles uit te zoeken.'

Hij kon geen woord uitbrengen na het relaas van zijn moeder, als verdoofd staarde hij met grote ogen naar haar. Het was te veel informatie om allemaal te kunnen verwerken.

Het enige wat hij na 10 minuten kon uitbrengen was, 'pak je spullen mam, we gaan naar Barcelona, nu.'

Anna staarde naar haar vader die niet wist waar hij moest beginnen. Hij schonk zijn derde glas wijn in en had toen eindelijk de moed verzameld om te beginnen.

'Anna lieverd, ik hou heel veel van jou en ben ongelooflijk trots op je en wat je bereikt hebt. Maar er is iets wat ik je eigenlijk nooit heb durven vertellen, maar nu wel moet. Mama is je moeder niet, mama is onvruchtbaar. Jouw moeder woont in Holland, ik heb haar ontmoet toen ze hier in Barcelona studeerde, ik was al getrouwd met mama, maar dat wist ze niet. Die vrouw raakte zwanger en kreeg een tweeling. Een jongen en een meisje. Het was de bedoeling dat jij met je moeder mee terug zou gaan naar Nederland en je broer hier zou blijven. Toen we er achter kwamen dat het andersom was, was het onomkeerbaar.'

Met tranende ogen keek ze naar haar vader, ze had groot respect voor hem, maar ze was nu compleet uit het veld geslagen. Ze had zoveel vragen maar kon geen woord uitbrengen.

Haar vader ging verder, 'Dat is de reden dat ik je de eerste jaren als jongen heb laten leven, ik kon het niet verkroppen dat ik geen zoon zou hebben om mijn bedrijf over te nemen.