Hoe gaat het nu met het #thuisonderwijs bij ons? Nou... Ik heb mijzelf een beetje overschat....

We gaan er voor!

Vorige week begon ik Robin thuis les te geven. De hele schoolweek ben ik boven gaan zitten met Robin en begon ik hem te helpen met schrijven en schrijfoefeningen die ik al in huis had. Dat kwam dus even goed uit. Ik ging netjes zitten en ik merkte dat ik de hele tijd bij hem moest blijven. Dat had ik wel verwacht. Wat er dan niet gebeurt is mijn huishouden. Na vijf dagen lesgeven heb ik het wel gehad en was ik blij met mijn weekend. Tussendoor moet ik ook boodschappen doen, samen met Robin.

Pas op de plaats....

Dinsdag merkte ik dat het hier de verkeerde kant om ging. Het huishouden werd een grote puinhoop en ik kwam niet meer toe aan het opruimen van de noodzakelijke dingen. Ik besloot direct om die dat te gebruiken als opruimdag . Ook moest ik nog een brood bakken dus dat kon mooi samen. Het broodbakken gebruikte ik om Robin wat bij te brengen aan cijfers. Hij weet inmiddels al wat er in een brood gaat en hij herkent het verschil tussen meel en bloem. Robin weet wat gist is en ik leg hem dat uit dat gist suiker nodig heeft om te rijzen en dat zout en gist geen vriendjes zijn. Robin mocht het juiste programma opzoeken en op de startknop drukken.

Leren combineren.

In deze tijd heb ik mijzelf één ding voorgenomen. Robin moet wel les krijgen. Zeker in schrijfoefeningen. Doe ik dat niet dan ben ik bang dat hij achteruit gaat in deze vaardigheid. Vroeger had ik ook heel veel problemen met netjes schrijven dus vandaar dat ik dit echt belangrijk vind. Maar, er is één hele grote maar. Ik ben moeder, geen juf. Alles moet ook in huis blijven draaien en mijn voorraadkast moet wel gevuld blijven. Ik ga niet mijn voorraad kast nu leeg eten om er als één van ons verkouden is er achter te komen dat deze leeg is. Ook heb ik soms dingen nodig. Zoals vandaag. Ik had echt een ordner nodig om alle werkbladen voor Robin in op te bergen. De kans dat het allemaal door elkaar komt is te groot. Ook kan ik het op die manier beter opzoeken. De mapjes die de kinderen krijgen moeten door de brievenbus passen dus zijn de mapjes niet zo handig. Zo zijn er elke keer wel wat dingen die er om de één of andere reden nodig zijn. Ook is de voorraad knutselspullen niet onuitputtelijk. Wel zijn er ondertussen al heel wat winkels die gratis, of vanaf een lager bedrag dan gewoonlijk, de spullen thuis bezorgen.

Alles is anders.

Ook zie ik veel meer dingen die anders zijn. Bij het boodschappen doen bij de A.H. moesten we verplicht een winkelwagentje. Maar raad eens waar we die wagentjes konden ontsmetten? Juist niet bij de wagens zelf maar vele meters verderop in de winkel. Dan heb je al even in de rij gestaan. Deze keer had ik mijn wegwerphandschoenen meegenomen. Gelukkig kon ik wel met Robin naar binnen. Ik ga echt niet voor de lol met hem "shoppen". Ik kan Robin niet alleen thuis laten, niet vragen of iemand oppast en ook niet alleen buiten laten staan. Ik wil zelf mijn boodschappen kunnen blijven doen, zo lang mogelijk. Ook in andere winkels is nu een deur beleid. We kunnen niet zomaar meer de winkel in lopen en wanneer Robin en ik samen een winkel in stappen gelden we gewoon als twee personen in de kleinere winkels. We moeten afstand houden van de andere en van het winkelpersoneel en dat is lastig. Robin kan niet zomaar meer alles doen wat hij wil. Met zijn mond op een hekje levert een boze moeder op en een vraag aan de kassamedewerkster voor een doekje om het schoon te maken. Ook mag hij zijn handen niet zomaar meer aan het karretje houden. Normaal ben ik niet zo schoon op dit soort dingen maar nu wel. Ik ben namelijk van mening dat te schoon zijn de kans op allergie doet toenemen bij hem. Robin heeft van zeker drie kanten het gen wat allergieën veroorzaakt.