Ik hang op de bank en kijk de voor laatste aflevering van de wereld rond met 80 jarigen. Ik weet natuurlijk dat de laatste aflevering degene van mijn vader is. Maar als ze de promo van de volgende week laten zien, dan schiet ik toch vol met emotie. Ik zie mezelf op tv en verras mijn vader in Suriname. Hij komt daarna in beeld en reageert geëmotineerd, dat hij dat leuk vind dat ik er ben. Ik begin te huilen en weet eigenlijk niet zo goed waarom. Ik heb het immers allemaal al meegemaakt. Maar het gevoel van toen komt weer terug. Mijn onzekerheden en angsten. Ik was toen mentaal nog niet zo ver als dat ik nu ben. Ik wist nog niet eens of ik het überhaupt zou redden. Ik had net mijn nieuwe familie ontmoet en ook waren er ineens weer heel veel hernieuwde contacten in mijn leven. Het was best veel op dat moment. Ik herinner mij de terug reis en dat ik de film Bohemian Rhapsody keek. Freddie Mercury vertelde aan zijn band dat hij ziek was. Ik begon te huilen en dat duurde wel een paar uur voor ik weer tot rust was. Gelukkig was het nacht, dus het viel niemand op. Maar alle spanning kwam er uit.

Het schrijven van deze blogs heeft mij ontzettend geholpen in mijn manier om met de situatie om te gaan. Het accepteren van mijn ziekte en het onder ogen zien er van, maar ook het doorgaan met het leven onder deze omstandigheden. De afgelopen tijd is eigenlijk heel goed verlopen. Ik zit wel goed in me vel en voel me ook fysiek goed. Maar vandaag even niet. Ik voel me stram en heb last van mijn rug. Ik ben een beetje huilerig en weet niet zo goed wat ik van alles moet denken. Inmiddels heb ik wel geleerd dat dit soort dagen er tussen kunnen zitten. Ik heb niet het gevoel dat ik vast zit, in tegendeel eigenlijk. Ik heb mezelf opgegeven voor een nieuw project. Ik wil graag mijn verhaal delen en dit op een podium gaan vertellen. Als ik dat vertel aan verschillende mensen, dan krijg ik daar positieve reacties op terug. Kennelijk zien mensen mij dit ook wel doen. En zo voel ik dat ook. Ik heb er enorm veel zin in en kijk er echt naar uit om deze stap te gaan zetten. Ik ben ook in gesprek met iemand die documentaires maakt. Ik weet niet of daar wat uit gaat komen, maar ik vond het eerste gesprek met hem al enorm interessant. Ik legde hem mijn idee uit over het opnemen van filmpjes. Maar hij wist eigenlijk direct tot de kern van mij door te dringen. De angsten die ik nog uit de weg ging. En op de manier waarop hij het wil aanpakken kan ik daar niet meer om heen. Net als in blogs zal ik me ik heel erg kwetsbaar opstellen. Maar ik weet dat daar mijn kracht ligt. En tot slot ga ik starten met een nieuwe therapie. Ik ben heel erg benieuwd wat die mij gaat brengen. Of het mij lukt om te leren van de inzichten die ik krijg.

Kortom er is heel veel gaande in mijn leven. En allemaal positieve momenten. Toch ben ik behoorlijk down. Ik weet het allemaal even niet meer. Het gevoel dat een veertje mij uit balans kan krijgen. En dat terwijl ik dacht sterk in mijn schoenen stond. Komt het allemaal door die confrontatie met dat ik mezelf zag en weer terug ging naar dat moment!? Ik merk dat mijn normale routine met het sporten, wat nu niet kan omdat onze auto is afgekeurd en we in between auto's zitten, mij zwaar valt. Ik heb een goede uitslag gekregen van mijn scan. Meer stille en stabiele plekjes dan actieve plekjes. Maar mijn bloeddruk is hoger geworden. Dat wordt nu per dag gecontroleerd en vandaag is het weer wat meer normaal. Dat geeft me wel weer wat rust. Maar het haalt me niet uit mijn dip.

Maar zoals ik al zei, heb ik geleerd om ook dit soort gevoelens gewoon toe te staan en het te ervaren. Het is even niet anders. En het zal niet altijd zo blijven, daar ben ik veel te positief voor. En zoals ik al zei komen er allemaal leuke dingen aan. Maar ik doe ook leuke dingen. Ik heb regelmatig contact met mensen die ik een tijd niet heb gesproken. Afgelopen week nog een hele fijne avond gehad met oud sportgenootjes! Ik moet nog steeds lachen om hun verhalen. Maar ook de lunch met twee andere goede vriendinnen, waar ik altijd met heel veel plezier naartoe ga. Zelfs een afspraak met de vrouw waar ik een hele blog over heb geschreven, was gezellig. En toch heb ik vandaag een off day. Vanaf morgen zal ik mijn focus weer verleggen en richten op de toekomst. Maar vandaag blijf ik even binnen en lees ik veel en schrijf mijn blog. Hopelijk kan ik snel weer sporten en kom ik weer in mijn eigen ritme terecht.

Loading full article...