Lekker eten van de man des huizes.

Ondertussen, in het kattenpaleis werd het tijd voor het eten. De vrouw des huizes had haar man al een appje gestuurd met het dringende verzoek om gebruik te maken van de voordeur omdat katlief huisarrest had gekregen. Natuurlijk wilde hij graag weten wat er precies voor gevallen was maar hij nam genoegen met een kleine uitleg en paar dikke symbolen in apptaal waaruit hij kon opmaken dat die weer eens had uitgevroten wat NIET verstandig was.

Bij thuiskomst hoort katlief de sleutel in het slot en staat al bij de tussendeur klaar om dit mans persoon fatsoenlijk te begroeten. Wie weet was hij wel zo ver te krijgen dat hij de koning in kwestie naar buiten liet. Met een luid gespin en geknor gaf katlief kopjes aan de man des huizes en klaagde steen en been. Natuurlijk hij had honger. Hij die meeuw immers moeten laten liggen uit veiligheidsoverwegingen. Als die bezem niet door de tuin gevlogen was dan had hij zijn buikje wel lekker vol gehad. Maar goed, dat was nu eenmaal niet zo dus moest hij geduldig wachten op zijn personeel dat bereid was om hem van voedsel te voorzien. Een beetje charme in de strijd gooien kan geen kwaad. Zeker niet bij de man des huizes.

De man des huizes gaat er een voor zitten en katlief springt al spinnend op schoot. Katlief laat zich aaien en de moter gaat nog een stukje harder aan. Zo nu is er tijd voor een gesprek denkt manlief. Tja helaas moet katlief dus nog even wachten want de man des huizes wil graag weten wat er gebeurd is. Hij vraagt aan zijn vrouw wat deze kleine vechtjas nu weer heeft uitgespookt. Hierop moet de vrouw des huizes hem het antwoord gedeeltelijk schuldig blijven. Het enigste wat ze kan vertellen is dat ze twee keer over een oorverdovend katten gekrijs heeft gehoord. De eerste keer vermoed zij dat er twee katten aan het vechten geweest zijn. Dat gebeurd wel vaker en is niet vreemd. De tweede keer was het meer, vertelde ze. Zo hoorde ook nog een ander gekrijs. Een beetje lastig thuis te brengen. Zij heeft immers niet gezien wat er verderop gebeurde. Het enigste wat zij weet is dat hun kat thuis kwam en klagend aan de poort stond terwijl hij er altijd overheen springt. Maar waarom hij nu last heeft van zijn heup is haar ook een raadsel.

De man vind het een vreemde situatie maar weet ook dat dit heerschap wel eens in 7 bomen tegelijk wil klimmen en niet altijd lief voor andere dieren is. Maar goed ze zullen hun kat goed in de gaten houden. Katlief kan heel goed zijn eigen wonden schoonhouden en ja dat oor, ach dat is weer een oorlogswond rijker. Hechten is niet mogelijk met katten oren. Tja knul moet je maar beter uitkijken.

Katlief begint wel een beetje genoeg te krijgen van al dat geklets over hem. Hij denk echt zo van Waar hebben jullie het toch over? Ik ben hier, thuis, ik heb mijn terrein verdedigd en geprobeerd om voor mijn eten te zorgen. Kom zeg nu is het tijd dat jullie iets voor mij gaan doen hoor. Hij staat op, maakt een bolle rug en gaapt. Vervolgens zet liefdevol zijn nageltjes uit. De man des huizes geeft een brul en kat lief springt katwaardig van zijn troon op de grond en land voorzicht, enigszins mank en probeert zijn kwetsuren te ontzien. Geeft nog een paar kopjes en laat weer een klagelijk gemauw horen. De man des huizes staat op en loopt naar de koelkast. Het is tijd voor het eten van katlief. Met veel moeite weet de man des huizes naar de keuken te lopen. Hierbij struikelt hij nog net niet over de kat die aardig in de weg loopt om kopjes te geven. Ondertussen pakt de man des huizes het water bakje en het voerbakje op en aait liefdevol zijn maatje. katlief gaat aan de hangrepen van de keukenkastjes hangen en zet zijn (spin) motor luid aan. Hij trekt het kastdeurtje uit enthousiasme open en slaat omhoog naar het aanrecht, zonder nagels, dat wel. Hij wacht (on)geduldig tot zijn verse rauwe voer wordt neergezet en geniet. Zowel van de liefdevolle aaitjes als het eten.