Terwijl we naar het terras van de Zeester lopen appt  Marijke dat ze er bijna is “ Vakantie, bestel voor mij maar een sorbet” 
We kiezen een mooi plekje in de schaduw op het verlaten terras. 
Er komt een leuke ober op ons af. 
Terwijl hij onze bestelling opneemt zien we hem schrikken
 Ook wij zien de amfibie bus op zee bijna kapseizen in de richting van een paar dolfijnen. 
We houden onze adem in. 
Een paar kinderen op het strand gillen luid. 

Als door een magische kracht lijkt de boot te worden recht gelegd. 
Opgelucht halen we adem. 
De jonge vrouw met de 3 meisjes komt het terras op. 
Ze kiezen het tafeltje naast ons, dan komt er een dame aanlopen, ze draagt een taupe kleurige broek met een rose bewerkte tuniek. 
De vrouw naast ons roept verrast: “Marijke”