Carnaval is een feest van genot, brasserij, etc. Het feest is losgeraakt van de bron. Mede daardoor is het wellicht meer fictie dan realiteit.
In het eerste deel van deze carnavalsserie beloofde ik al op de bron van het carnavalsfeest terug te komen. Daarom hier deel 2 in het kader van de schrijfuitdaging van @Hans van Gemert.
Carnaval en het christelijk geloof
Ooit was er een consistent gebruik in het christendom. Met name in de Rooms-Katholieke kerk werd in de bijna 6 weken voor Pasen op ingetogen wijze stilgestaan bij het lijden van Jezus Christus. Vasten - 40 dagen lang - hoorde daarbij.
En dat is niet niks, kan ik je zeggen. Veertig dagen vasten is een lange tijd en vraagt veel van de mens. Ik heb zelf al moeite met drie dagen, zeg maar…
Als voorbereiding op die ingetogen periode is vlak daarvoor het carnaval ingesteld. Zo kunnen de mensen zich vullen met alle geneugten van het leven, waar ze zich daarna van moeten onthouden.
Oftewel, eerst flink zondigen om het daarna weer goed te maken met de goede werken van het vasten, etc. In die zin lijkt carnaval altijd al een flink deel fictie in zich gehad te hebben.
{zie voor een aanvulling / correctie de reactie hieronder van @Soberana}
Terug naar de bron van carnaval
De periode van 40 dagen na carnaval is natuurlijk wel een zeer indringende periode. Zeker als je het geloof er zo diep bij betrekt, gaat het wel degelijk ergens over. Het lijden van Christus voor de mensheid kostte Hem heel veel.
Het is best bijzonder, dat Hij dit voor ons overhad. Als Hij nou een masker op had gezet om niet herkend te worden of zo… Dat had ik kunnen begrijpen. Maar nu…?!
Weet je, bij Hem - bij God - mogen we komen zoals we zijn. Maskers zijn niet nodig. Hij houdt van jou, omdat Hij jouw Schepper is. En dat ervaar ik als persoonlijke realiteit.
De bron van carnaval ligt met andere woorden bij het christelijk geloof. Maar omdat zovelen dat geloof hebben afgezworen, raakt de bron opgedroogd. Dit kan allerlei oorzaken hebben, maar het is wel jammer.
Hoe zie jij het geloof?
Het is je goed recht - begrijp me goed! - om je eigen keuzes te maken. Maar wat ik van je vraag is om je maskers af te leggen en de bron - met al je nieuwe inzichten van de afgelopen tijd - opnieuw te onderzoeken.
Anderen zijn misschien zonder (of zelfs anti) geloof opgevoed. Ook dan kun je de bron aan een nieuw onderzoek onderwerpen. Immers, op grond van voortschrijdend inzicht is het wetenschappelijk verantwoord om je keuzes af en toe bij te stellen. De vraag ‘Fictie of realiteit?’ geldt namelijk ook voor dit onderwerp.
Weer anderen zijn met het christelijk geloof opgegroeid en staan er nog altijd positief in. Maar ook dan dreigt er een gevaar. Het geloof kan voor jou traditie zijn. Een gewoonte die nu eenmaal bij je past. ‘Zo deed ik het altijd’ opent echter de weg voor een soort dood geloof. Er zit geen leven meer in de brouwerij. Het is geen feest meer.
Dan wordt het misschien tijd om eens carnaval te gaan vieren. Om je leven als christen werkelijk te vieren. Te delen met vrienden en bekenden, maar ook met onbekenden. Om je masker af te zetten en openlijk jezelf te zijn.
In zijn schrijfuitdaging roept Hans van Gemert ons op deze maand te schrijven over carnaval.
