Onderstaand het vorige deel:


Meer dan een jaar geleden alweer...

En er is best veel veranderd. Ík heb veel veranderd. EMDR (b)leek uiteindelijk weinig zinvol, daar ik geen specifieke trauma's heb. Niet te 'pinpointen', zeg maar. Wel heb ik een doorverwijzing gevraagd, nou, geëist liever gezegd, naar een specialist waar ik eerder ook in behandeling was. En met succes.

Strijd om (h)erkenning

Diverse instanties, welke er klaarblijkelijk weinig verstand van hebben, trokken mijn diagnose ADD in twijfel, terwijl ik nagenoeg alle symptomen had en heb. Nu wou ik 'for once and for all' uitsluitsel, een diagnose, zwart op wit, gesteld door iemand die weet waar, in dit geval 'zij', het over heeft. En ik heb mijn diagnose nu, ADD. Tóch een beetje een overwinning, hoe raar het misschien ook klinkt. Ik wil de aandoening niet maar als ik 't heb, wil ik 't ook erkend en bevestigd zien. Nu kan ik ook milder voor mezelf zijn. Altijd heb ik mezelf onterecht verweten dat ik lui, chaotisch, ongedisciplineerd was. Nu kan ik tegen mezelf zeggen; Goedzo! Je hebt weer een dag tegen je ziekten gestreden, knap! Meervoud idd want mijn gehele diagnose luidt:

  • Recidiverende depressie

  • Gegeneraliseerde angststoornis

  • ADD.

Loading full article...