Corona for kids : ga eens op berenjacht !
In de streek waar ik woon, in West-Vlaanderen, duiken ze massaal op in het straatbeeld : knuffelberen voor het raam. Ze zijn een respons op een oproep om wandelingen voor kinderen, in de eigen buurt, wat aantrekkelijker te maken.
Het zijn vreemde tijden, ook voor onze jongsten.
Wie mij een beetje volgt, weet dat ik in het onderwijs sta.
Nu in België de lessen al anderhalve week opgeschort zijn en er een 'lockdown light' is, zitten we massaal thuis.
Studenten en grotere kinderen krijgen online les, maar bij de jongere kinderen is dit vrij moeilijk te realiseren.
Hoe regel je dat, thuis, als je als ouder ook op die ene gezinscomputer moet van thuis uit werken, maar ook grote broer en zus online hun opdrachten moeten maken ? Dan is het voor de jongsten misschien niet haalbaar.
Ze kunnen ook nog amper hun werk uittypen.
Ik ben al blij als ze fatsoenlijke zinnen schrijven.
Dus ik geef ze af en toe een schrijfopdracht, waar ze een hele week de tijd voor krijgen.
Die mailen ze dan door en ik antwoord daar op.
De schrijfopdracht van deze week was : 'Vertel in een paar zinnen welke dingen je afgelopen week deed, die je in een gewone week anders nooit zou doen.'
De eerste mailtjes lopen ondertussen binnen.
En zo ontstaat wel eens een 'mailconversatie' met mijn leerlingen.
Wat ik het meeste hoor, is dat ze zich 'gevangen' voelen.
Eentje schreef letterlijk : "Ik voel me opgesloten in mijn eigen huis en tuin, want ik mag niet naar een speeltuin of bij een vriendje spelen."
En laat die 'berenjacht' nu eens een oplossing zijn daarvoor.
Want we mogen (voorlopig) wel nog buiten, al moet het zonder auto, in de eigen omgeving.
Maar een wandeling door het dorp, zomaar op straat, is voor kinderen niet de favoriete tijdsbesteding.
Knuffels te koop
wij doen ook mee
het is de bedoeling
dat de kleintjes lang komen
met de ouders, zodat ze zin hebben
om te wandelen, de regels moeten gevolgd worden