De tegenstrijdigheden in de bestrijding van het Corona-virus.

Viva España deel 2: Oude bruggen en hoertjes

Deel 2: Ronda & Marbella - Na een  zwaar vermoeidende tocht naar El Camenito del Rey ( die we dus niet gelopen hadden , zie ook deel 1) en een picknick aan het meer, zijn we in de auto gestapt op weg naar Ronda.  Ronda is 1 van die typsche pittoresque witte andalusische dorpjes en 1 van de meest gefotografeerde uitzichten van Andalusië: Puente Nuevo. Vertaald n het NL : Nieuwe brug,  is een stenen brug die als een van de drie bruggen de diepe kloof Tajo de Ronda met de rivier de Guadalevín overspant. Op bepaalde plaatsen is deze kloof 120 meter diep. De brug is de nieuwste brug die de stadsdelen Mercadillo (markt) en La Ciudad (de oude stad) van Ronda met elkaar verbindt. De brug heeft een hoogte van 98 meter. Hij geldt als hét symbool van Ronda en is een belangrijke toeristische trekpleister. De bouw begon in 1735. In 1740 stortte de nog onvoltooide brug in, wat 50 arbeiders het leven kostte. In 1751 werd de bouw hervat en in 1793 was de brug voltooid. Boven in de brug zijn ruimten die tijdens de Spaanse Burgeroorlog werden gebruikt als gevangenis en martelkamer, waarbij mensen gedood werden door ze uit het raam te gooien. Naast de brug is het ook heerlijk om door het stadje te slenteren en pauze te houden op 1 van de vele terrasje.  De oude witte gebouwen en kleine smalle straatjes zijn alleen al de moeite waard om naar Ronda te gaan. En voor het mooiste uitzicht ga je naar de van tuinen van Casa del Rey Moro. Hier heb je een uitkijkpunt over de gehele omgeving.  Maar omdat het zo’n toeristische trekpleister is, is het natuurlijk ook vol met toeristen. Parkeren was een ramp ( we hebben ruim een half uur moeten rond rijden op een doordeweekse dag). Ook het eten was niet al te best ( lees: menukaarten met foto’s van de gerechten) en erg veel toeristen winkels. Dit was in de oude binnenstad. Het nieuwe gedeelte hebben we niet gezien.  Daarna was het op naar Marbella: de place to be om een leuke rijke Spaanse vent op te doen, tenminste dat was ons verteld. De realiteit was ietsje anders. Omdat het weer schijnbaar nogal slecht was geweest afgelopen weken, was erg helemaal niks te doen. We kwamen laat in de avond aan en het regende. Na te hebben ingechecked in ons hotel zijn we de oude binnenstad ingegaan voor een snelle maaltijd. De oude binnenstad met het centrale plein Plaza de las Naranjas  is typische spaans met charmante kleine steegjes vol met bloemen en witgekalkte huizen. En ook vol met die typische Ibiza/boho style winkeltjes. En blijkbaar heel erg Engels. Zelfs op een regenachtige woensdagavond zaten de terrasjes vol met ( dronken ) Engelsen. En... hoe later op de avond hoe gezelliger het werd ;-) Tijdens onze reis hebben we in verschillende accomendaties gezeten: Hostals, Airbnb’s, B&B en dit was het luxeste hotel van de hele reis.  "Jaaa, laat mij maar het hotel uitkiezen"riep ik nog.  Komen we terecht in het enige halal hotel in Marbella.... met een moskee  letterlijk naast de deur. ( geluid eventjes aanzetten)  Dat betekende dus wakker gemaakt worden door het ochtendgebed en geen ham of bacon bij je eitjes. Maar... wel verse sushi bij het ontbijt ( hoezo decadent) en we kregen gratis entree tot de Baños Arabes ( ofwel de Hammam). Buiten dat was het een fijn hotel. Supervriendelijk personeel , mooie luxe ruime kamers, goed ontbijt en gratis parkeren in de straat. Dat kregen we als tip van de receptionist. Bij het hotel was het €13.50 per dag Hotel Alanda De stranden aan de overkant van de straat lagen er prachtig bij, en omdat het hoogseizoen nog niet was begonnen,  heerlijk rustig.  In de avond zijn we naar Puerto Banus geweest: De jachthaven met veel clubs, luxe restaurants en dure winkels. Wil je dure auto’s en luxe jachten spotten is dit de place to be. Helaas was er hier ook niks te doen. De loungeclubs waren leeg. Proppers stonden letterlijk de paar mensen die er rond liepen naar binnen te trekken met “free shots".  Via een tip van 1 van de winkel meisjes kwamen we uit bij een goed en betaalbaar tapas restaurant: Ja .. daarachter naast de MC Donalds.... Mmm ok, we gaan eens kijken. En wat hebben we heerlijk gegeten daar naast de de MC. Echte spaanse tapas voor spaanse prijsjes en erg leuke bediening ( het oog wil ook wat, toch? ) Tip: Taberna Casa Blanca Daarna terug naar de haven voor een afterborrel. Maar dat viel tegen. Veel Marokkanen die te liepen pronken met hoeveel geld ze wel niet hadden en bijbehorende hoertjes die geld roken.  Met als resultaat dat we in op een christelijke tijd weer op bed lagen. Wat misschien ook wel goed was, want de volgende dag stond Gibraltar op de planning. Hierover meer in mijn volgende blog.  Wordt vervolgd  Word lid en beloon de maker en jezelf! - Aanmelden

The new "normal"

#gezondheid  Life put us to the test for more than 1 year. It is not environmental pollution that makes us come out with a mask, it is a silent and deadly enemy that devastates the planet and with which we have learned to deal. Although deaths already exceed 3 million. In this new normal, the feeling of freedom, of feeling the breeze on our faces and letting others see our smile, was upset. We had to reinvent ourselves and learn to smile with our eyes, not to be so effusive in the greeting and not to make everything a reason to meet. The vaccines have not yet reached Venezuela to immunize and, at least, I feel that I have another shield against death. Meanwhile, I look at the greatness of nature and look for open and green spaces where my eyes fill with hope and my lungs with air, before thanking God for one more day of life. By the way, wear a mask, wash your hands often, and keep your social distance. That can make a difference. ---------------------------------------------------------------------------------- La nueva "normalidad" La vida nos puso a prueba desde hace ya más de 1 año. No es la contaminación ambiental la que nos hace salir a la calle con un tapabocas, es un enemigo silente y mortal que azota al planeta y con el que hemos aprendido a lidiar. Aunque ya las muertes sobrepasan los 3 millones. En esta nueva normalidad la sensación de libertad, de sentir la brisa en el rostro y que otros vean nuestra sonrisa se trastocó. Nos tocó reinventarnos y aprender a sonreír con la mirada, a no ser tan efusivos en el saludo y a no hacer de todo un motivo para reunirnos. Las vacunas aún no llegan a Venezuela para inmunizar y, por lo menos, sentir que tengo otro escudo ante la muerte. Mientras tanto, miro la grandeza de la naturaleza y busco espacios abiertos y verdes donde mis ojos se llenen de esperanza y mis pulmones de aire, antes de dar gracias Dios por un día más de vida. Por cierto, usa el tapabocas, lava tus manos con frecuencia y mantén la distancia social. Eso puede hacer la diferencia.