Dan maar de lucht in
Er staat een licht briesje en mijn tandpastatubevlot wordt langzaam maar zeker in de goede richting geblazen. De temperatuur is aangenaam, de lucht is blauw en het water kalm. Ik krijg er al helemaal een gelukkig gevoel van. Rustig sluimer ik wat in de hangmat die ik van de tafelkleedjes heb geknutseld.
Dat gevoel duurt helaas niet lang genoeg. In het midden van mijn vlot zie ik ineens water opborrelen. De aangesmeerde laag begint op te lossen, en de tandpastatubes vertonen hier en daar een hinderlijke scheur. En die worden er niet kleiner op. Als het zo door gaat haal ik het vasteland niet, en beland ik uiteindelijk op het dieetprogramma van een of andere exotische vissoort. In mijn gedachten voel ik de beestjes al aan mijn tenen knagen.
Loading full article...
Of dromen jullie er stiekem nog een verhaaltje bij :-)?