Wat vooraf ging:
De trollbreadbedel verdwijnt in de zak van mijn ochtendjas, onder geen beding mag mijn man hem zien, straks, als mijn hij naar zijn werk is, begraaf ik hem wel in de tuin. De kraal natuurlijk, niet mijn man. Het kleine briefje versnipper ik, alsof ik daarmee de boodschap ook teniet doe, en doe hem samen met het platgemaakte doosje bij het oud papier. Ik weet het, het is een sterk staaltje struisvogelpolitiek, maar wat kan ik anders doen?
Eindelijk hoor ik mijn man het toilet doortrekken.
'Zo, dat was een berg waar een ijsbeer nog jaloers op zou zijn,' grapt hij.
Ik glimlach flauwtjes. 'Moet je niet opschieten? Je wilt toch niet te laat komen?'
'Geen nood, ben vanmorgen toch als enige op kantoor. Maar meid, wat zie je bleek, voel je je niet lekker? Moet ik thuis blijven vandaag?'
