Lees wat vooraf ging
Het is muisstil, je kan een paracetamoltabletje horen vallen. Helemaal confuus van het bericht wat Chantal zojuist heeft vernomen, trekt een waas over haar gezichtsvermogen. Het is zo donker dat ze geen hand voor ogen kan zien. Op de tast zoekt Chantal naar een lichtknopje.
'Kijk nou wat je veroorzaakt hebt,' gilt de arme Rotterdamse. 'Nu ben ik ook al besmet met je teringlichtknopjes en dat in me eigen veilige thuishaven. Dacht ik eindelijk rust te vinden, flik jij me dit!'
'Je hebt helemaal geen lichtknopjes meer nodig, het is hier in huis licht genoeg, de nevel zit in je gedachten. Wacht even, zet ik even een stevige kop hazelnotenkoffie. Dat doet de mist in je hoofd wel optrekken. Waar zijn je filterzakjes, Chantal?'
'Veilig weggeborgen, moest ze beschermen tegen de stof- en splintertroep.'
'Dan improviseer ik wel, met een toeter keukenpapier wil het ook wel.'
En ik ga aan de slag en al snel pruttelt de koffiepot helemaal vol. Ik schenk voor ons beide een mok van het geurende goedje in.
'Maar nou moet je me toch eens uitleggen waar dit alles op slaat, Dana. Ik bedoel, ben wel wat gewend van je, maar om mij door een hel te laten gaan alleen maar om mij te doen verlangen naar de kerstdagen, is zelfs voor mij niet te bevatten.'
'Sorry, Chantal, maar ik had zelf even dringend afleiding nodig, ik kon geen onderscheid meer maken tussen de gebruiksaanwijzingen van terrasreiniger en telefoonrekeningen; ik verwarde gehaktballen met eierdooiers en ik smeerde shampoo in mijn haar en ging in mijn nakie regenbuien opzoeken. Ik was te ver heen. Ik dacht, kan me beter door Chantal verrot laten schelden, dan kom ik misschien weer een beetje in de wereld der levenden.'
'Ho stop! Niet nog meer raadselachtige dingen. Kunnen we niet gewoon wat aan ontspanning doen?'
'De wip is nog steeds in het vloerkleed gerold. Zal ik?'
'Dana, doos die je bent, met wippen bedoelde ik naaien.'
'Ja zeg, wie is hier nou vaag? Ik dacht dat je ervan genoot.'
'Het wippen was ook leuk, maarre...'
'Ja, het is me glashelder, jij hebt behoefte aan iets waar je je handen bij gebruiken moet en waar jezelf niet helemaal door elkaar geschud wordt. Momentje...'
En ik struin het huis van Chantal door op zoek naar de juiste materialen.
Op mijn knieën midden op het vloerkleed ben ik in de weer met garenklosjes en een naaimachine, het voelt wel wat vreemd aan, maar ik heb het voor haar over en stel alles in het werk, zodat Chantal eindelijk haar welverdiende ontspanningsrust kan hebben.
