O ja, de bal.

De schrik sloeg me om het hart toen ik vanmiddag een virtuele brief ontving. Een antwoord. Een antwoord op een brief waarvan ik dacht dat ik er nooit nooit nooit meer wat van zou vernemen. Letters dansten voor mijn ogen. Woorden liepen helemaal in elkaar over. Overspoeld werd ik. Overladen met complimenten werd ik. Diverse veren, zelfs enkele aangename, werden vakkundig in mijn reet geplant. Tot de werkelijke inhoud tot mij doordrong. Ik werd gedwongen onzin te blijven schrijven. Gedwongen. Want anders....

Geloven jullie mij niet?

Oordeel zelf maar.

Jullie snappen wel dat ik direct in mijn wiek schoot en achter mijn gammele toetsenbordje de weerkaatste bal opnieuw een mep verkocht.

Loading full article...