Ik kon niet beginnen met schrijven zonder een droevig lied, ze vertellen droevige liedjes wakker je emotionele instincten en duwen je hersenen om terug te gaan naar je liefste herinneringen, je droevige momenten, de tijd dat je dacht dat je het nooit zou doorgeven of overleven, maar hier ga je terug in de tijd met alleen wat zenuwen en organen, maar het trieste feit is dat je het verlichten van de opgeslagen pijn die je voelde toen omdat je hersenen zo goed in dat doen... Ik kan niet zeggen dat ik verdrietig ben of iets anders, maar ik voel me als buiten adem, vastzitten en leeg... Maar ik schrijf dat met ogen vol tranen die nieuwsgierig zijn om te helpen bij die activiteit van een niet schrijver, ik denk dat ze zouden lachen om me en hun rug toekeren om me te verlaten in de tijd dat ik ze het meest nodig heb zoals elke andere mens... Denk je niet dat degenen die we altijd denken dat ze zullen blijven, vertrekken?
En dat is grappig... denk je niet dat het ?
In alle opzichten ben ik er zeker van dat je je zo voelde na maanden van de breuk of zelfs jaren en toch voel je je nog steeds dom en bang om uit je comfortzone te gaan... Immers, het is een menselijke taak om zo hard voor dingen te vallen, gekwetst te worden, te accepteren om over te gaan naar verdriet en bang te zijn om uit zijn comfortzone te stappen die We noemen onafhankelijkheid terwijl het een excuus is om onszelf ervan te overtuigen dat we in orde zijn terwijl we dat niet doen.. Het is niet goed om weg te lopen, Het is niet goed om niet goed te zijn en niet om te proberen te overleven, het is niet goed om jezelf's nachts te huilen totdat je slaapt, het is niet goed om overdreven te eten, om te stressen, Het is helemaal niet goed om dat een leven te noemen En dat is het verhaal van mijn leven...
#Notes #storyofmylife #sorrynotsorry #beoke #levensklel