Just one of my #embarrassingmoments...
Toen mijn dochter een jaar of 3 was woonden we in de drukke stad... Om van bij mij thuis naar de supermarkt te wandelen, moesten we altijd minstens één zebrapad over om er te geraken. Ik had mijn dochter dan ook keurig geleerd om te wachten tot het groene mannetje op het stoplicht verscheen en dan mocht ze samen met mij oversteken. Ze moest mij dan ook een handje geven.
We staan dus samen aan het stoplicht te wachten en de kleine juffer laat mijn hand los, maar ik heb vertrouwen in haar want ze weet dat ze mij bij het oversteken wanneer het mannetje groen is, weer een handje moet geven.
Goed, ik wacht en het groene licht verschijnt... ik grijp naast me en neem het hand vast wanneer ik plots een lieve mannenstem hoor zeggen: "Heel vriendelijk van u om me te helpen met oversteken, maar ik kan het al alleen, ben al groot genoeg denk ik..."
Mijn dochter hing een beetje verder als een aapje aan de paal van het verkeerslicht en ik had deze man zijn hand vast om over te steken...
Gelukkig kon hij ermee lachen maar mijn hoofd was ongeveer even rood als het ondertussen weer op rood gesprongen verkeerslicht.
