1) Een helder licht en licht in de duisternis...


Zaterdag, 10 november, een dag met regenval en later op de avond zouden de kinderen langs de deur komen voor Sint-Maarten. (tenminste hier wel) Vriend was bij mij en ik ging Kerstlichtjes in m'n leilindes hangen.

'9 meter', stond er met koeienletters op de verpakking. Kwam dat even goed uit; m'n tuin en dus de leilindes zijn ongeveer 9 meter breed in totaal. Het is een horizontaal snoer met vertikale strengen met lichtjes die sneeuwval of dergelijke nabootsen. Op een wankele ladder stond ik met hoogtevrees en nog net geen knikkende knieën.

Vriend probeerde de kluwen draad met lichtjes te ontwarren en ik probeerde te assisteren. Nou, waarschijnlijk kun je je er wel een beeld bij vormen... Na enige tijd was dat voor elkaar en ik klom met één uiteinde van het snoer, gewapend met een haffel tie-wraps en binddraad de ladder op. Dit ging best goed, hoewel er steeds meer water uit de hemel viel. Maar ik was net iets verder dan de helft en Vriend waarschuwde al dat ik het niet zou redden met de hoeveelheid resterende strengen met lichtjes. "Het staat op de verpakking, dus dat zal wel kloppen", zei ik en ging vrolijk verder. Maar inderdaad even later, de lampjes op. 9 Taiwanese meters waarschijnlijk... Goed, dus het moest weer los en wat verder van het uiteinde beginnen, zodat 't in elk geval in het midden hing. Vriend ging met Klein uit en ik prutste verder, inmiddels al behoorlijk nat.

Op een gegeven moment zag ik niks meer door de regendruppels op m'n bril en m'n haar was nat dus ik ging binnen even een handdoek pakken. Even een shaggie en weer door. Het was nu even droog. De buurvrouw van 3 huizen verderop waar ik nauwelijks contact mee heb, zag me in de deuropening staan en moest ook even een duit in het zakje doen. "Goh, Kerstlichtjes aan het ophangen? Het mankeerde haar tenminste niet aan de ogen. "Ja, die oude waren kapot", zei ik. Zij: "Huh! Op 10 november al Kerstlichtjes ophangen...??". Ok trut, gaan we op die toer", dacht ik. Kennelijk moet je ze pas ophangen op 15 december met verkleumde handen van de mogelijke vorst of zo. Ik doe ze toch ook nog niet aan?! ...Oordelen, hokjes, pffff. Ik was net op 't punt om de discussie aan te gaan maar toen was mevrouw alweer op weg naar haar voordeur. Wat ik al gezien had is dat ze zich wat ongemakkelijk voelde. Het was dus niet zo zeer dat ze een gesprek aan wou knopen, nee, even een sneer meegeven en dan weglopen, concludeerde ik. "Bitch", zei ik nog... zachtjes uiteraard...

Na een paar keer verhangen nog hing de streng, die slechts 6 a 7 meter bleek, ongeveer in het midden. Even deed ik ze aan en het was toch mooi om te zien, allerlei effecten zitten er ook op. Vriend kwam intussen weer terug met klein, ook allebei drijfnat. Ook zij vonden het allebei mooi.

Al met al was het een natte bedoening en een voorteken voor het gebeuren in het volgende deel:

Loading full article...