Van Citalopram naar Fluoxetine (Prozac)
Tenzij er een wondermiddel komt, blijf ik hierbij...
Bijna zes jaar geleden alweer, dat ik van Fluoxetine (Beter bekend onder de merknaam Prozac) overging op Nortriptyline. Vele crises doorstaan intussen, soms zelfs ternauwernood. Eerder schreef ik al over de bijwerkingen die ik ervoer, met de verschillende soorten antidepressiva. Dat kunt u hier lezen.
De laatste twee 'switches' hebben in korte tijd plaatsgevonden maar de bijwerkingen waren dusdanig van aard dat ik terug ben bij m'n oude medicijn. Niet te verwarren met 'terug bij af'. Uiteindelijk is Fluoxetine het beste medicijn gebleken, destijds vanwege -naast mijn depressies- sociale fobie. Ook ervaar ik hier nagenoeg geen bijwerkingen van. Inmiddels mag ik mezelf wel ervaringsdeskundige noemen. Zweten als een otter met Nortiptyline (Nortrilen), misselijk als een hond met Citalopram of zowat voor een bus lopen met de versuffende Clorapinezuur (Tranxene, tranquilizer)... Uiteindelijk is het allemaal vergif, wat mij betreft. Maar de middelen hebben mij helpen overleven. Letterlijk. Ok, sommige dus niet, het is en blijft altijd een zoektocht.
Nog eerder (ong. 1996) gebruikte ik Venlaxafine (Merknaam Efexor) maar dit had nagenoeg geen effect op mij. Oxazepam heb ik verder gehad, wat dus voor korte termijn een wondermiddel mag heten, vind ik. In de ergste crisissituaties is dit een perfect medicijn om even rust te kunnen hebben. Tenminste voor een aantal uur. Dan heb je een nieuwe dosis nodig, doorgaans 10 mg. Maar het verliest mettertijd aan werking. Al na een aantal maanden merk je weinig tot geen effect meer. Wel de zgn. rebound verschijnselen wanneer je stopt met dit medicijn, ook treed dit al op als je een uurtje te laat bent met je dosis, is mijn ervaring. Over het algemeen zijn alle 'pammen' tranquilizers of angstremmers, medische term: 'Benzodiazepinen'. 'Deze medicijnen zouden versuffend werken. Dit is bij aanvang vaak het geval maar vrij snel treedt er al gewenning op. Maar ook verslaving, een risico helaas.
Lorazepam was beter voor mij, aldus mijn specialist destijds. Dit middel blijkt krachtiger en blijft langer effectief. I.p.v. 1 tablet/10mg Oxazepam per keer, kreeg ik nu 1 mg. Lorazepam als dosis per keer. Voor beiden geldt dat het ongeveer 4 uur werkt. Bij mij tenminste. Diazepam (Valium) heb ik ook nog een tijdje gehad. Totaal geen effect op mij, terwijl je volgens sommige artsen er een paard mee kunt vloeren. Verder heb ik in de afgelopen zes jaar nog ergens korte tijd Risperidon 'genoten', Ritalin en Dexamfetamine. Tja, ik schrik ook, nu dit zo samengevat is in één blog. Maar ik heb geen eigen apotheek hoor, haha. Uiteraard is alles wat ik genoemd heb, de afgelopen 25 jaar de revue gepasseerd.
Tranxene was eng maar ook zeker de Risperidon. Bij vooral hogere doses, kun je hier blijvende schade van oplopen, las ik in de bijsluiter. Ook had het weinig of geen positief effect op me. Aan de harddrugs dan maar. Ja, in feite wel. Ritalin en dexamfetamine, vaak voorgeschreven aan mensen met AD(H)D, zijn eigenlijk amfetaminen. Speed dus. Nou, dat heb ik geweten. In plaats van het verwachte rustgevende effect, wat het hoort te hebben bij deze doelgroep, zorgde de Ritalin bij mij voor een hartslag van continu 150 slagen per minuut... In rust! Met 'dank' aan de arts die ondanks mijn klachten, de dosis bleef verhogen. En de dexamfetamine... Tja, als je een marathon zou willen lopen en daarna nog een krantenwijk wilt doen, of een hekel hebt aan slapen, is dit middel prima geschikt..
