Dit is mijn tweede bijdrage aan de schrijfuitdaging van Hans van Gemert voor deze maand.
De bewaakte doos
Uit de kast in de slaapkamer van Robbie komt een doos tevoorschijn. En dat is niet zomaar een doos. Daar kun je als buitenstaander rustig van uitgaan.
Het is een grote zwarte doos met een paar rode linten er omheen gewikkeld. Als klap op de vuurpijl hangt aan het lint een foto met een angstaanjagende tekst:
“Leidt zwart & rood tot de dood???”.
Wat zou dit allemaal te betekenen hebben? We staan met ons vijven om de doos heen en kijken elkaar allemaal onthutst aan. We, dat zijn René, Rikkie en Robbie en hun ouders Ria en (ik zei de gek) Ruud.
Niemand heeft enig idee waar deze doos vandaan komt en wat het is. Zelfs Robbie niet, hoewel het toch uit zijn kast komt. Moeten we deze waarschuwing serieus nemen? Of is het gewoon een of andere lugubere grap?
De zwart-rode dood?
We besluiten de doos samen aan nader onderzoek te onderwerpen. En daarbij vindt Rikkie een paar oranje stippen op de onderkant. Dat is alles wat we aan bijzonderheden vinden. Het geeft ons niet direct helderheid, maar uiteindelijk zou het zomaar van belang kunnen zijn.
De persoon op de foto komt ons zeker niet bekend voor. Het gevaar van de tekst blijft dan ook op de loer liggen. Maar zonder meer info kunnen we ook geen goed besluit nemen. Dus maken we de doos voorzichtig open, in de hoop dat ons niets ernstigs zal overkomen.
In de geopende doos vinden we precies de kleding die op de foto staat afgebeeld. Het is zorgvuldig opgevouwen en ligt ons uitdagend aan te kijken. “Pak me dan, als je kan…”, lijkt het te zeggen. Te schreeuwen bijna!
Papier is geduldig
Terwijl Ria de kleding stuk voor stuk uit de doos haalt, haalt René er plotseling iets tussenuit. Het is een zwart stuk papier met rode letters. En die rode letters staan voor altijd in ons geheugen gegrift. Dit staat er:
Dit is een noodkreet die ons allemaal keihard raakt. Sjaan is een klasgenootje van Robbie. Staat haar leven op het spel? Weet Robbie iets over het pesten?
Leidt pesten in de klas tot zelfdoding?
Robbie vertelt ons met tranen in de ogen over de sfeer in zijn klas. Hoe Sjaan inderdaad door velen met de nek wordt aangekeken. Of erger nog, gepest en getreiterd. Sommige details zijn te heftig om hier te beschrijven. Maar één stukje licht ik eruit, als voorbeeld voor vele.
"Tijdens het schoolkamp liepen we met zijn allen door het bos,” vertelt Robbie. “Ineens dook een van de andere meiden achter een boom vandaan. Zij had een masker op en zwart en rode kleding aan. Zo’n beetje zoals op deze foto. Ze ging vlak voor Sjaan staan, waarop de hele klas begon te joelen. Toen Sjaan begon te huilen, pakten twee andere meiden haar beet en sleepten haar naar een boom. Karel bond haar met een van de rode koorden aan die boom vast. Toen ik goed keek, leek het wel of de boom met haar aan de wandel ging. Dat was best wel angstaanjagend.”
Heldenmoed is nodig
Na dit verhaal van Robbie vraag ik hem of hij het telefoonnummer van Sjaan heeft. En uiteraard heeft hij dat. We spreken af dat hij haar gaat bellen waar wij allemaal bij zijn. Als de telefoon overgaat, begint een echt emotioneel gesprek. Een gesprek waar echt heldenmoed voor nodig is.
Een half uur daarna zit Sjaan bij ons op de bank. Ze is blij dat ze nu eindelijk haar verhaal kan vertellen. Dat er iemand is die naar haar luistert. Maar het is en blijft wel diep triest dat er zo’n wanhoopskreet voor nodig was. “Gelukkig zijn er - hoe diep je ook in de put zit - toch altijd mensen die meer om je geven dan je denkt,” zo eindigt Sjaan haar verhaal. “En gelukkig heb ik die mensen op tijd gevonden. Want er zijn er veel teveel die dat geluk niet meer leren kennen...".
Dus… deze keer leidt zwart en rood niet tot de dood.
Andere verhalen van Flying Eagle
Andere verhalen van de hand van Flying Eagle zijn te vinden in de Collectie Verhalen. Ook staat er een Collectie rondom Psychische problemen op Yoors.
Wil je ook meeschrijven, maar ben je nog geen lid van Yoors?
Nodig vriend uit
Bij de afbeeldingen
De eerste foto is afkomstig van een Facebook profiel van een van mijn FB vrienden, die toevallig zelf ook hier op Yoors schrijft. Deze heb ik met toestemming bewerkt en gebruikt. Uiteraard heeft zij inhoudelijk niets met de inhoud van dit verhaal te maken.
De foto met de bomen is gemaakt door Jolanda Vlastuin Fotografie. Ook deze is hier met toestemming in opgenomen.
De tekstafbeelding is eigen werk.
De laatste afbeelding verwijst in zichzelf al naar de website van de Landelijke Stichting TegenZinloosGeweld.
