Gelijk een hinde die naar waterbeken smacht, zo smacht mijn ziel naar U, o God.
(Psalmen 42:2 NBG51)
Herinneringen aan mijn vader
Vandaag zou hij 90 jaar zijn geworden. Een prachtige leeftijd, die hem niet had misstaan. De kalender was zijn lust en zijn leven. Daar wist hij zoveel aan te koppelen. En iedereen kende hem zo.
Maar hij had meer in zich. Als schoolmeester, als leraar kon hij naar hartelust uitdelen van wat hij ontvangen had. En gezien de reacties op Schoolbank destijds genoten ook zijn leerlingen daarvan. Vanuit deze rol was hij ook prima op zijn plaats als opbouwer van de kindernevendienst in onze nieuwe kerk.
De kwaliteit van leraar kwam ook goed van pas in die andere grote hobby van hem; de muziek. Hij zong zelf heel graag en was een steun voor de koordirigent. Als dirigent kon hij zelf zijn ei natuurlijk ook prima kwijt.
In de kerk leerde hij de gemeente het toen nieuwe Liedboek der kerken. Iets wat blijkbaar indruk heeft gemaakt, want laatst begon iemand daar nog over.
De laatste 15 jaar van zijn leven was hij weduwnaar. Mijn moeder was al vrij jong overleden. Al die jaren miste hij haar in stilte.
Diep van binnen verlangde hij naar het einde van zijn aardse leven. Zijn ziel smachtte naar God. En uiteindelijk - op 14 maart 2016 - sliep hij voorgoed in. Hij mag nu zingen in het hemels engelenkoor. En wij mogen voortleven, bemoedigd door het lied Ga met God en Hij zal met je zijn.
