In de rouw op de 90e verjaardag
Gelijk een hinde die naar waterbeken smacht, zo smacht mijn ziel naar U, o God.
(Psalmen 42:2 NBG51)
Herinneringen aan mijn vader
Vandaag zou hij 90 jaar zijn geworden. Een prachtige leeftijd, die hem niet had misstaan. De kalender was zijn lust en zijn leven. Daar wist hij zoveel aan te koppelen. En iedereen kende hem zo.
Maar hij had meer in zich. Als schoolmeester, als leraar kon hij naar hartelust uitdelen van wat hij ontvangen had. En gezien de reacties op Schoolbank destijds genoten ook zijn leerlingen daarvan. Vanuit deze rol was hij ook prima op zijn plaats als opbouwer van de kindernevendienst in onze nieuwe kerk.
De kwaliteit van leraar kwam ook goed van pas in die andere grote hobby van hem; de muziek. Hij zong zelf heel graag en was een steun voor de koordirigent. Als dirigent kon hij zelf zijn ei natuurlijk ook prima kwijt.
