Vrijdag was weer mijn eerste fietstocht om foto's te verzamelen voor mijn volgende boek. Mijn hoofd stroomt over van ideeen. Na mijn eerste boek: ' De ondergang van de zon kan rekenen op een goede opkomst' , kan ik zeggen dat ik veel heb geleerd. Juist niet over hoe ik moet schrijven, (ja daar leer ik natuurlijk ook bij) maar meer over alle andere zaken die komen kijken bij een boek.
Ik heb verschrikkelijk veel geleerd over hoe je je materiaal moet aanleveren. In dit geval de foto's. Begrijp mij goed, het boek bevat mooie foto's maar voor ik dat zover had... Ik heb teksten weg moeten gooien simpelweg omdat de bijpassende foto niet goed scherp was.
Dus ik schrijf hier een aantal blogjes over de randvoorwaarden bij uitgave. De eerste gaat over foto's.
Hoeven
Het eerste waar ik van schrok bij mijn boek, was de kadering. Een uitgever gaat vrijwel niet snijden in een afbeelding (in mijn geval) omdat daar mogelijk de essentie ligt van de bijbehorende tekst. Dat is iets wat je al bij het maken van je foto scherp moet hebben. Het zou niet zo hoeven te zijn dat daar nog aanpassingen aan moeten worden gedaan.
Bloemlezing
Het tweede is aantal: Vaak maakte ik van iets dat ik tegenkwam een of misschien 2 plaatjes. Zo jammer wanneer je niet meer te kiezen hebt. Door de beperking in aantal wordt de essentie van je verhaal mogelijk verbloemd.
Kaders 2
Tja, wanneer de kadering dan tegenvalt, ook al is je scherpte diepte best heel mooi. Dan moet je later juist bewust het kader verder verkleinen. In het kader van de optimale foto is dat dan jammer.
Verhaal
Heel dichtbij, gewoon vijf minuten van huis kun je de mooiste plaatjes schieten. Je hoeft het dus niet ver te halen. Wanneer het verhaal dat je wilt vertellen maar duidelijk wordt.
Dit is het kanaal tussen Deventer en Raalte. Bij het zien denk ik direct aan het meer kunnen kanaliseren van mijn gedachten. Daar zou een mooie tekst uit voort kunnen vloeien.
Opvliegend
De belangrijkste factor is voor mij toch wel de factor geduld.
Ik zag een buizerd in de boom, hij vloog op, dus ik klikte en klikte tot hij weer ging zitten. Nu pas heb ik de tijd om mijn camera verder in te stellen. Nee, geen geavanceerde standen, dat is iets waar Elles, mijn vrouw goed in is. Ik zet mijn camera op sport en wacht. Wacht tot hij wat mij betreft op kan vliegen en ja hoor, hij doet het. Nu dus veel afbeeldingen, om een mooie compositie te krijgen.
Om een mooi plaatje te krijgen heb ik hier een kwartier gestaan. En dat is voor fotografen bepaald niet lang.
Voor een super amateur was ik blij met mijn uiteindelijke keuze...
Natuurlijk zijn er veel meer zaken waar je aan moet denken bij het maken van foto's. Maar daar zijn andere schrijvers hier op Yoors vele malen beter in.
