Wanneer de zomer overgaat in de herfst, heb ik altijd het gevoel dat het het 'einde' is van iets. De natuur lijkt te sterven, hoewel de kleuren nog steeds fantastisch zijn.
Een ferme kruisspin weefde een enorm web tussen de pruimenboom en de overvloedig bloeiende vlijtige liesjes in de plantenbakken bij de oprit.
Het ijzerhard is nog steeds de grote trekpleister voor allerhande vliegend bezoek. Hier is een steenhommel op bezoek.
In tegenstelling tot de klassieke hommel geen geel en zwart hier. Hij heeft een steenrood achterlijf en is verder volledig zwart. Het is een flinke kanjer die zwaar bromt als hij rondvliegt.
Tijdens één van de laatste zomerse snoeibeurten van de rozen vond ik afgelopen week dit exemplaar in een gele kelk.
Hij (of zij ?) bleef netjes poseren terwijl ik met mijn cameralens wel erg dichtbij probeerde te komen.
Elk seizoen heeft zijn charmes. Al blijft mijn favoriet toch de lente...
