Gepetto
Gepetto had flink doorgewerkt, zijn levenswerk was bijna af. Na dagen zagen, schroeven, ja soms zelfs bouten, is het einde eindelijk in zicht.
Een pop, zo perfect dat je vrijwel niet kon zien dat hij door mensenhanden gemaakt was. De ultieme oplossing voor zijn eenzaamheid.
Al jaren leefde hij in afzondering, hij ging het bos in, van een verlaten hutje had hij zijn tweede huis gemaakt.
Hier was hij nu aan het werk. Na het schaven, ging hij schuren, daarna zou hij gaan lakken en natuurlijk kleding maken.
Hij controleerde zijn schaafwerk en kwam tot de conclusie: