WORDS FROM DidI'M's world

Home is forever gone.

3 weken geleden zag ik je. Je was zoals je altijd was. Belangstellend, een beetje vergeetachtig en hoewel je conditie niet top was deed jij je ding. Toen werden er maatregelen genomen i.v.m. Covid-19 en ook wij wilden jou beschermen dus voortaan geen knuffels en bezoekjes meer maar even praten aan de telefoon. Jij bleef binnen en "zat je tijd uit: . Niemand wist toen dat dit letterlijk zou worden. Vorige week zaterdag kreeg ik je niet aan de telefoon en ben ik bij je gaan kijken. Mam, wat was jij er slecht aan toe. Niet meer de vrouw die ik 2 weken daarvoor voor het laatst geknuffeld had. De thuiszorg was lief voor je maar het was niet genoeg. Je kon niet meer voor jezelf zorgen en je at en dronk niet meer en ook boven slapen ging niet meer.

Zondag kreeg ik bericht dat jij bediend zou gaan worden. En ik wist wat dat inhield. Hoewel ik de kinderen al vanaf het begin van het jaar heb proberen voor te bereiden dat 2020 het jaar zou kunnen worden dat jij ons zou verlaten en ik ook de afgelopen week hier veel met zo over gesproken heb moest ik ze nu voorbereiden op een heel spoedig einde. We waren er allemaal, zoals jij gewild zou hebben en toen ik thuiskwam schreef ik:

"Ik ben verdrietig. Ook al had ik er rekening mee gehouden dat ik in 2020 wel eens afscheid zo moeten nemen van mijn mams is het nu het lijkt dat het bijna zo ver is hartverscheurend als ik zie hoe snel het allemaal gaat. Mijn lief fluisterde vanmiddag tegen mij voordat zij bediend werd en ik mijn kinderen vasthield die erg verdrietig waren: "Jij bent behalve moeder ook dochter" en ik weet dat hij gelijk heeft. In dit lied komen 2 dingen waar zij dol op is samen: Het Ave Maria en André Rieu waar zij zo van genoot. Neem van mij aan dat als ik hier naar luister dat ik dan vooral dochter ben".

Ik wilde je niet alleen laten en dus ben ik mijn spulletjes thuis gaan halen om samen met jou de nacht in te gaan. Niet wetende maar wel van uitgaande dat het wel eens de laatste nacht samen zou kunnen worden. En het was een mooie en voor mij bijzondere avond en nacht. De nacht dat jij ons verliet. Ik ben dankbaar dat ik bij je kon zijn. En dat ik je uit huis kon begeleiden al zal voorlopig de pijn in mijn hart nog aanwezig zijn als ik denk aan die auto die stilletjes wegreed in die stille straat onder een sterrenhemel. En toen ik met mijn koffertje in de hand midden in de nacht naar huis liep besefte ik dat ik een deel van mijn leven voor altijd kwijt zal zijn. Of afgesloten is. Ik liep onder diezelfde sterrenhemel in die nog steeds stille straat waar jij mij net even voor was gegaan. Maar terwijl ik daar liep, de tranen de vrije loop latend hoorde ik de eerste vogeltjes zingen .......... zij zongen voor jou maar misschien ook wel voor mij.