Helpen op school. Ik heb het altijd standaard gedaan totdat de jongste twee van school gingen wisselen. Nu ben ik wat afwachtender merk ik. Ik kijk eerst of er genoeg ouders zijn die zich opgeven en als dat niet zo blijkt te zijn en de kids vragen of ik mee kom helpen dan geef ik me op.
Op de eerste school waar de oudste twee zaten deed ik overal aan mee maar dat was een kleine school (32 kinderen in totaal) en daar was nooit een ouder tekort.
Op de tweede school waar uiteindelijk alle vier de kinderen naartoe gingen hielp ik mee als ik kon, gewoon omdat mijn kinderen het leuk vonden als ik hielp. Pas na een aantal jaren viel me op dat ik een van de weinige ouders was die altijd tijd maakte voor de kinderen en de schoolactiviteiten. Ze gingen op school 2 op een gegeven moment werken met groepsouders en sinds ze dat ingevoerd hadden was ik ook wel bij een van de 4 kinderen groepsouder van de klas. Dat probeerde ik dan elk jaar te wisselen omdat mijn kinderen het leuk vonden als ik groepsouder was in hun klas. Het viel me toen op dat het steeds moeilijker was om ouders te vinden die wilden helpen en dat als ik zelf een keertje niet mee kon we echt een probleem hadden om vervoer te vinden bijvoorbeeld. Zelfs mijn vriendje nam geregeld vrij om mee te gaan.
Ik heb wel eens een mail verstuurd met de mededeling dat 12 kinderen aan het uitje konden deelnemen en dat de overige 13 die dag niet mee zouden kunnen gaan vanwege niet voldoende hulp. Ik ergerde me enorm aan de instelling van die ouders. Want als je jaren groepsouder bent dan valt op dat ouders vooral kijken naar wat ze zelf leuk vinden. Dus niet wat is leuk voor het kind maar wat is leuk voor mijzelf. Ook hoorde ik regelmatig het argument "ik moet werken". Het gekke alleen is dat als er ouders gevraagd werden om mee naar de Efteling of gewoon op schoolreisje te gaan elke ouder zowat vrij kon krijgen of vrij wilde nemen. Er moest zelfs geloot worden. Er waren dan zelfs boze ouders omdat ze niet mee mochten. Toen de kinderen een rondleiding kregen bij Fortuna Sittard en de ouders mee mochten naar binnen waren er voldoende aanmeldingen om mee te gaan, meer dan voldoende zelfs. Toen ik het jaar daarop weer ouders nodig had voor dit uitje waren er geen ouders te vinden die wilden rijden want dat was het toen ........... alleen rijden. Ik weet niet meer precies waarom ouders niet meer mee naar binnen mochten maar dat was afgeschaft en dus had niemand tijd want alleen rijden dat is niet leuk.
Dus toen de jongste twee wisselden van school nam ik me heilig voor om niet weer "de gek" te zijn waar je als vanzelf op kon rekenen. Ik zou het eerste jaar gewoon eens aankijken hoe het ging hier. En vorig schooljaar viel me op dat het hier op school hetzelfde werkt als op de vorige school. Toen de kinderen naar André Rieu konden gaan op een donderdag waren er voldoende ouders die mee konden gaan. Het aanmelden ging zelfs zo snel dat toen ik hoorde van mijn dochter dat ze daar naartoe gingen, zich al zoveel ouders hadden aangemeld dat het vol zat. Volgens mij hebben ze zelfs moeten loten. Toen een tijdje daarna ouders nodig waren voor als ik me niet vergis de Koningsspelen ook op een donderdag en er vervoer en hulp nodig was waren er niet voldoende ouders. Ik heb me uiteindelijk wel aangemeld omdat mijn kinderen dat vroegen maar nee, niet voldoende ouders en toen konden de kinderen niet gaan en hebben ze een alternatief iets gedaan op school. Zo gek dat voor André Rieu wel voldoende ouders te vinden zijn en voor de Koningsspelen niet terwijl beiden op een donderdag plaatsvonden.
Ik meld me dit jaar dus standaard in tweede instantie aan. Als de kinderen me vertellen dat er niet genoeg ouders zijn. Want ik vind het wel belangrijk dat mijn kinderen meer doen op school dan alleen het vaste schoolgebeuren en omdat mijn kinderen het oprecht leuk vinden als ik mee doe. Vind ik alles leuk? Nee, absoluut niet. De spelletjes ochtenden in groep 2 heb ik gedaan ........... vreselijk vond ik dat. Het AVI lezen .......... ook geen favoriet en sportdagen zijn ook niet mijn ding. Maar mijn kinderen vonden het geweldig dat ik er was. Ben zelfs op verzoek van mijn oudste zoon groepsouder geworden in zijn klas en daar had ik dat jaar ook niet zo'n zin in maar als ik het niet deed dan zou een andere moeder het worden en zijn klasgenootjes hadden hem toch ernstig en dringend verzocht om zijn moeder over te halen. Dat was wel grappig, zeker toen ik achteraf hoorde dat er een gejuich door de klas ging toen verteld werd dat ik de groepsouder zou zijn.
Helpen op school. Ik heb het altijd standaard gedaan totdat de jongste twee van school gingen wisselen. Zoals gezegd ik kijk eerst of er genoeg ouders zijn die zich opgeven en als dat niet zo blijkt te zijn en de kids vragen of ik mee kom helpen dan geef ik me op. Ik ben ooit hiermee begonnen met de instelling "voor alle kinderen" maar het is verworden tot "voor mijn kinderen". Ik heb nu echt iets van "als jullie je kinderen niet belangrijk genoeg vinden waarom zou ik dan mijn planning er voor aan moeten passen en tijd vrij moeten maken". Onsympathiek is dat hé. Ik weet, maar zo is het wel.
