Hallo Yoors!
Hallo Yoors!
Het is een tijd geleden dat ik mijn laatste post hier maakte. Zoals sommigen weten ben ik op Steemit actief en heeft dat aardig wat van mijn tijd in 2018 opgeslokt. Ik heb vele nieuwe mensen leren kennen, ben actief geworden in verschillende communities en heb ook wat nieuwe passies ontdekt gedurende mijn Steemit-reis. Zo heb ik ontdekt dat ik vertalen ontzettend leuk vind, en ben vertaler geworden voor een van de grootste communities op Steemit, Utopian-io.
Echter ben ik sinds de winter zijn intrede heeft gedaan een beetje verloren geraakt, ik schrijf niet zoveel meer, en wanneer ik schrijf zijn het lang niet zulke uitgebreide artikelen als voorheen. Dit heeft verschillende oorzaken, een ervan is dat de kou ervoor zorgt dat mijn rugblessure behoorlijk belemmerend is vanaf het moment dat ik opsta heb ik pijn, en dat zorgt ervoor dat ik niet meer productief ben in de ochtend. Waar ik de gehele lente en zomer het meest productief was met schrijven vanaf het moment dat ik opstond, en voor mijn dochter wakker werd, ik al een artikel geschreven had, heb ik nu moeite met opstaan en opstarten. Niet alleen baal ik van de pijn, maar ook van het feit dat ik niet productief ben. Het donkere weer buiten helpt ook niet mee. Ik ben geen winter persoon, en vraag me af waarom ik in een land woon waar de winter echt koud is.
Om de winter te ontvluchten zijn we afgelopen 2 maanden maar liefst twee keer op citytrip geweest. Eerst naar Skopje (Macedonië) waar we heerlijk weer hadden, en ontzettend goed en goedkoop hebben gegeten. Daarnaast waren de mensen daar ontzettend vriendelijk, en het was om eerlijk te zijn een verademing vergeleken met Budapest. Niet dat de mensen hier niet aardig zijn, maar waar ik me vooral aan stoor, zijn de mensen die geen Engels spreken en daardoor ongeduldig en onvriendelijk zijn. Waar ik probeer rustig met Google translate mezelf verstaanbaar te maken, en vriendelijk lach terwijl ik probeer duidelijk te maken wat ik bedoel, behandelen juist deze mensen me alsof ik een hond ben, en draaien zelfs hun hoofd weg, om aan te geven dat ik beter weg kan gaan. Voor mij best onvoorstelbaar, aangezien het grootste deel van de bevolking hier prima Engels begrijpt en spreekt, dus het contrast met hen die dat niet doen is voor mij groot. Waarom meteen die vijandelijke houding waar ik vriendelijk lach en geduldig blijf? Ik heb namelijk voor hetere vuren gestaan in Spanje waar men echt amper Engels sprak in het deel waar wij woonden. En waar wij dus echt veel meer leunden op Google translate om gesprekken te voeren. Ook daar kwamen we doorheen en na 14 maanden sprak ik een aardig woordje Spaans.
