Het is laat op de ochtend. De meeste mensen in het tehuis zitten aan hun tweede kopje koffie en staren ofwel naar buiten, ofwel nietsziend de ruimte in. Er wordt niet veel gezegd, de meeste herhaalde gesprekken zijn verstomd.

Aan een tafeltje achter in de hoek zitten Evert en Jan, twee oude vrienden. Meer oud dan vrienden,  maar het gezelschap en de praat zijn prima te hebben.

‘Heb je gisteren niet gezien’, opent Evert.

Loading full article...

Daar zijn wat nieuwe indrukken nodig denk ik, haha. Heel herkenbaar en realistisch geschreven!
Hopelijk schaft de pot iets vertrouwds voor deze heren.
Tja,... alles is 'vervangbaar' lijkt..behalve die ziel he ;-) 
Ik moet denken aan Hendrik Groen. 
Heerlijk stel voor de bokkenwagen zeg...Schaarsbergen..hier vlakbij, leuk
Ze houden de moed er wel in - op hun eigen manier dan :-)
Wat een mooi verhaal, zie het zo voor me.
ze rusten uit van een zwaar leven ;-)
Dat vinden ze dan vooral zelf, natuurlijk :-)
eetsmakelijk mannen en dan ff rusten!!
Schaarsbergen, daar staat toch die kazerne waar ze kanonnenvoer opleiden? Zit de dochter van Jan daarbij? Dan is geen wonder dat hij trillende handen heeft.
Nee hoor, ze werkt in een bloemenwinkeltje!
Ik zocht de mat, maar die was matgrijs geworden. Mooi verhaal weer.
Dan had ik hem goed verstopt :-)
Dank je wel!
Ik vond deze heel erg leuk. Zo sprekend, alsof ik zelf daar was.
Hoor de mannetjes praten, mooi gedaan
Ja het is wat oud worden.
Fijn dat ze nog een praatje hebben.
Iedereen wil oud worden, maar meestal liever niet oud zijn ...
Komt overeen met veel mensen hun werkelijkheid, ik heb het wel eens aan zitten kijken en horen en dacht meteen : hier ga ik dus nooit in zitten :-(
Ik heb exact dezelfde gedachte!
Heerlijk verhaal. Ik zag het helemaal voor me, de heren in Schaarsbergen.
Mooi dorpje, komt mijn Oma vandaan :-)
Dank je! Mooie streek:-)