Papa is net thuisgekomen. Hij heeft de vieze zandkleding van Joke en Jeroen al zien liggen en hij voelt de van de handcrème nog glibberige vingertjes van de kinderen. Papa moet een klein beetje lachen. ‘Was het weer zover?’ vraagt hij.
Mama knikt en ze legt het verhaal uit van het zand, het zwaardgevecht met de tandenborstel en de pen en laat zien hoe ze haar bril heeft kunnen repareren.
‘O jongens toch! zegt hij, ‘wel lief zijn hoor!’
Joke en Jeroen knikken. Natuurlijk. Ze zijn altijd heel lief, toch?
Papa wil weten wat ze die middag eens zullen gaan doen.
Mama heeft wel een idee. ‘Ik ben daarstraks gebeld,’ zegt ze terwijl ze naar haar mobiel wijst, ‘door tante Dana. Ze heeft weer last, en of we langs willen komen.’
Dat vindt papa een goed idee. ‘Heeft ze weer een aanval gehad?’ informeert hij.
Mama knikt. Het is allemaal erg ingewikkeld om uit te leggen, zeker waar de kinderen bij zijn. Je kunt die arme bloedjes van kinderen per slot van rekening niet overal aan blootstellen.
Mama pakt haar mobiel op, toetst haar pincode in en belt tante Dana om te zeggen dat ze eraan komen.
Even later zitten ze in de auto en rijden ze naar het huis van tante Dana. Het is een grappig huis, met een fel gekleurd naamplaatje vol vlindertjes onder de deurbel. Voor het raam hangen gordijnen waar ook weer allemaal vlindertjes op staan. Als ze aanbellen doet tante Dana snel met haar sleutel de deur open. Ze ziet er wat onrustig uit, met ogen die alle kanten opschieten en vlekken in haar hals. Haar handen trillen een beetje. Papa en mama hebben een grote bos bloemen bij zich, die ze aan tante Dana geven. 'Om weer op te knappen', zeggen ze, 'en om het allemaal een beetje goed te maken'.
‘Kom snel binnen!’ zegt tante, en dat doen ze.
Het behang in tantes huis ziet er bijzonder uit. Het is een behang met allemaal streepjes. Steeds vier rechte streepjes en ééntje dwars. Overal. Gek hoor, dat was er toch eerst niet?
Ondertussen vertelt tante Dana. Joke en Jeroen snappen het allemaal niet zo goed. Gaat het nou over een instorting of over een steekwoordenoorlog? Dáár hebben ze in het jeugdjournaal helemaal niks over gehoord.
Het wordt die middag heel gezellig. De grote mensen lachen over steekwoorden en grapjes, en de vlekjes in de hals van tante Dana verdwijnen langzaam. Gelukkig maar! Het is veel leuker als het weer goed met tante gaat, toch?
De kinderen krijgen nog een lekker glaasje limonade en ze mogen er een lekker snoepje bij uitkiezen uit een trommeltje, dat op de buitenkant helemaal bedrukt is met alweer leuke, felgekleurde vlindertjes.
Het verhaal gaat verder in Uitputtingsslag dat door Dana werd geschreven
