HONDENOPPAS
Wij mochten vorig weekend twee dagen hondenoppas zijn voor onze buurhond Baily. Oude tijden herleven weer even voor ons, daar wij jarenlang één, maar veel vaker meerdere (wind)honden als gezelschap mochten 'hebben'. Vaak ook afdankers van anderen, of (mishandelde) probleemhonden die bij ons een warm welkom en een warm thuis vonden. (ik ben jarenlang 'juf' geweest op een kynologenclub en erkent hondentrainster. Dit laatste is dus wel op de vriendelijke manier, niet te verwarren met 'pakwerk' of andere trainingen)
DIT VERHAAL WIL IK JE NIET ONTHOUDEN.
Het was stralend weer hier. Sinds gisterenmorgen hebben wij een logé, de hond van de buren. Dus ik stond al op tijd buiten hem zijn 'toiletgang' te gunnen. Het is een labrador, zo'n 'alles kan en mag' hond zou ik bijna zeggen. Een beetje (veel)ADHD hond zegt zijn vrouwtje.
Ach, met twee aspirant bejaarden als 'familie' was hij zo 'Zen' in ons huis hoor. Wij hebben veelal windhonden gehad (na eerst een st.bernhard en 3 schanuazers kwamen er in totaal 4 Scotisch Deerhound en een Greyhound nog bij ). Schnauzers zijn ook aanwezig, zo is Baily ook. En dat mag ook. Hij komt je regelmatig opzoeken voor een aai of contact. Mijn generaal is al wat rondjes met hem buiten geweest, dat is met hond altijd een stuk fijner als in je eentje. Hij geniet ook weer even als 'vanouds'.
Het eten geven/voeren is een verhaal apart. Nu hebben labor's de neiging nogal schrokkerig te zijn (net als schnauzers) deze schijnt de kroon te spannen, zijn vrouwtje geeft hem bij stukjes en beetjes buiten te eten te om voorkomen dat hij elke keer tegen een maagtorsi aanhangt. Dus zo stond ik iets te doen wat ik nog nooit van mijn leven met welke hond ook ooit heb gedaan ....Sinterklaas spelen met voer wahahahah... ik lag in een deuk. Dat beest van links naar rechts zijn 'prooi' vangend en opsnuivend. Met zijn anderhalve hersencel is het een joleit van een dier hoor, wij genieten ervan.
Hij is gek op zijn giraffeknuffel, die 'nekt' hij regelmatig De 'ingewanden' waren er al uitgegeten, dus het was ene wat slap en 'leeg' exemplaar.
Dat 'anderhalve hersencel' verhaal hebben wij ook echt bijgesteld hoor. eerst dachten we echt het is er maar één ... want hij kan maar een ding tegelijk anders was hij de weg kwijt. Nu heeft hij een speeltje (die giraffe) en ja hoor zowel het verkregen botje als het beestje konden toch samen in zijn bek. Dat vonden wij toch echt reuze knap, want hij heeft er 10 minuten over gedaan te kijken he hij DAT ging oplossen.
De ochtendronde die met veel gespaai en gevlag vol verve door hem werd gedaan. Hij wilde een duik in de sloot nemen. Dat behoorde (voor mij) niet tot het normale pakket van 'hoe de routine van het gezin te handhaven' (waar ik mij altijd aan hou) ...dus daar ben ik niet mee in zee gegaan. Thuisgekomen mocht ik weer Sinterklaas spelen en strooide ik de hele tuin vol met brokjes . Mijn man en ik hebben smakelijk vanachter het glas deze 'dieren-tv' bekeken. als een gek struinde hij door het gras op zoek naar zijn 'prooi'. vlug gaat het zo zeker niet , dus de oplossing van de eigenaren is (onbewust) briljant te noemen., als je het schrokken niet wil afleren. In elk egval doet hij ook nog wat met zijn reukzin , en speuren is een vermoeiende (geestelijke) bezigheid voor een hond , dus anderhalve hersencel en een conditie als een beest komen zo weer wat beter bij elkaar. Hij ligt nu uitgeteld en 'zen' op onze 'moehmoeh' ( koeienvel) ... wij hebben buikkramp van het lachen.
Vorig weekend was het werkelijk prachtig weer, en zatten wij op ons heerlijke plekje te genieten van de zon, de hond en een biertje. Baily wilde ook wel een slok, wat ik niet zo geslaagd vond uiteraard. ik deel graag , maar er zijn grenzen .
Onze avond samen was heel bijzonder. Bij hem thuis habben ze ook echt wel een tv , een grote ook. Dat grote klopt hier ook, toch bleek Baily iets met onze tv te hebben. Wij wilde een film zien en de generaal mag dan graag genieten van surround hier en daar etcetera. Dan gaat de volume knop aan en onze kleine 'grommer' doet dan dapper mee ons het 'gevoel' van extra trillingen mee te geven. Het was de fil 'Sully' over de noodlanding op de Hudson Nou het IS dan ook of je in dat vliegtuig zit. Het intro bezorgde Baily al de 'blafreactie' en hij liep rond in ons huis omdat hij kennelijk dacht dat er iets niet in de haak was. Terwijl de film probeerde ons te boeien kwamen er geluiden uit waardoor Baily dicht tegen mij aan kwam zitten (nog net niet IN mij kroop) trillend asl een espeblad zat hij naast mij.
Nu hoeven wij geen hond op te voeden (want niet van en aan ons),maar hem verpesten wilde wij ook niet. De tv dus uitgezet en een slappe quiz bekeken , dat kon die ene hersencel wel aan. Hij was duidelijk niet gewend aan een surroud syteem. Gisteren zijn wij in de herkansing gegaan met de film en genoten van ons surroud systeem.
Het is echt een 'moordbeest', een lieverd in al zijn lompigheid en onbehouwen lieflijkheid. En zo genieten wij weer even en snuiven onze 'historie' van hondenmens weer even op.
Dit verhaal kon ik je toch niet onthouden.
Dank voor het willen lezen !
MaryJosé
