Zoekende
Het heeft natuurlijk tijd gekost, voor ik dat ontdekte. Sluipend komt zoiets mijn huis, mijn kamer binnen, niets in de gaten nog. Meestal ontstaat wat wrevel, lopen de dingen, niet meer vanzelf. Heb ik steeds vaker, een zwaar gevoel, bij het opstaan.
Geleidelijk kom ik in verzet. Het bevalt niet, soms maakt dat depressief. Eerst, schouderophalend, mijzelf halfslachtig bekennend; een dipje. Lang duurt dergelijk stadium niet. Mijn motivatie is niet gemotiveerd. Uiteindelijk ben ik niet meer vooruit te branden. De koek is op. Alles kost veel, teveel energie.
In de jaren dat ik dit patroon nog niet herkende, duurde die fase, nu betitel ik hem als overgang ( nee niet DE), maanden. Het verzet was groot, wilde niet loslaten. Hoe kon het toch, dat mijn plezier, mijn liefde, verdwenen was? Diep ongelukkig werd ik ervan. Het voelde verloren. Ik had een weg, een pad gekozen en dat bleek nu toch niet zo ideaal te zijn.
Vervolgens, dat kwam altijd, daar kon je gif op innemen, de leegte, het verloren zijn. Moeheid overheerste, niets interesseerde mij. Alles verwaarloosde, van de plantjes, tot mijn vriendenkring. Alleen het hoogst nodige.
Ik wens je nog een mooie weg en alle goeds.
then €5.99/month after 14 days
Start your 14-day free trial now to publish your sponsored content. Cancel anytime.