Kerstgedachten
‘Er is een plaats waar de Heer ons zegent, waar eenheid en liefde regeert…’
De laatste dagen schrijf ik niet meer zoveel, ik weet het. Ik reageer ook niet meer zo vaak als vroeger, ik weet het. Ik investeer niet meer zoveel als vroeger, niet in tijd als in yp’s bij anderen, ik weet het. Ik hoef hiervan natuurlijk geen verklaring voor te schrijven, ik hoef zelfs geen verontschuldigingen aan te bieden. Niets van dat alles. We zijn immers niemand iets schuldig toch? Tenminste, niet in die zin. Het enige wat we elkaar schuldig zouden moeten zijn is misschien: ‘een stukje LIEFDE’.
De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het niet eens zo erg mis, ik bedoel: het schrijven, het uren (nutteloos) hier te vertoeven. Ik mis het niet om bij iedereen te lezen, te upvoten, te reageren. Natuurlijk: ik mis sommige personen en het persoonlijke contact wat er ‘vroeger was’, waarin je yp’s kreeg voor jou reactie. Toen was er meer een levendig platform hier. Toen werd er vele malen meer gereageerd onderling. Nu zie ik soms blogs waar een enkele reactie onder staat en heel veel upvote’s. De balans is weg, hier en daar.
Enfin, het is wat het is en we doen het ermee. Ik waai zo nu en dan nog eens even binnen, vertrouw wat woorden toe aan dit platform en ga mijn eigen weg erin. Een nieuwe weg, een andere weg, waarbij we elkaar soms weer kruisen en dat is goed!
We leven in een drukke, hectische periode. Een tijd van vele verjaardagen, een tijd van de ‘geboorte van Het Kind’, ‘Het kind dat #Jezus heet’. #Immanuël, Zoon van #God , #Leeuw van #Juda , #Lam van God. Zomaar even wat namen, ook wel Vrede Vorst genoemd. We gedenken al die dagen, we vieren feest met elkaar.
Gods zegen deze Kerst, ook voor jou!