Een onvergetelijke dag
Sara de spin heeft het naar haar zin. Ze is druk bezig met een herfstschoonmaak. Haar web maakt ze vandaag helemaal schoon. De draden zet ze in de was en ze boent alle hoeken en gaten tot alles blinkt in de zon. Na een paar uur is het hele web stofvrij. En tot nu toe ook vliegvrij. Maar daar gaat verandering in komen.
Het is vandaag een bijzondere dag voor Ed. Hij is namelijk een eendagsvlieg. Jawel, je hoort het goed: een eendagsvlieg!
Dat betekent dat hij een drukke dag voor de boeg heeft. Er staan veel dingen op zijn verlanglijstje. Als eerste wil hij graag eens zo hoog vliegen als hij kan. Misschien wel naar de zon. Hij klimt op een klaverblad, neemt een aanloop en zet zijn kleine vleugels in beweging. Daar gaat hij. Steeds hoger en hoger vliegt Ed, maar oh oh wat is dat zwaar. Zoveel gefladder kunnen zijn prille vleugeltjes nog niet aan. Hijgend probeert hij ergens een zachte landing te maken voordat hij te pletter valt.
Sara zit in een hoekje van haar web. Ze geniet van de zon en doet een dutje. Het schrobben en boenen heeft haar moe gemaakt. Dan gaat er een trilling door het web. Meteen doet ze haar oogjes open. Ze heeft bezoek! Opgewonden trippelt ze naar het midden van het web.
Ed hangt in het web. Muurvast. Wat is er nou gebeurd, vraagt hij zich af. Hij wriemelt hard met zijn pootjes om los te komen. Zijn vleugels plakken aan die rare draden.
‘Goedemiddag,’ groet Sara haar bezoeker. ‘Wat leuk dat je even langskomt.’
‘Eh, ja hallo,’ zegt Ed terug. ‘Wie ben jij?’
‘Ik ben Sara de spin,’ zegt ze glimlachend. ‘Je komt juist op tijd. Ik wilde net gaat lunchen.’
Ed kijkt Sara niet begrijpend aan. ‘Ik zit een beetje vast hier. Kun je mij helpen?’
‘Nee, sorry, dat kan ik niet doen,’ zegt de spin. ‘Maar ik kan je wel inspinnen.’
‘Inspinnen? Wat betekent dat?’
‘Dat ik een cocon van je maak. Ik spin je helemaal in met mijn mooie draden tot je een lekker warm jasje aan hebt. Wat zeg je daarvan?’
Ed wordt helemaal wit. ‘Nee toch!’ zegt hij verschrikt. ‘Dat ga je toch niet doen?’
‘Het spijt me,’ zegt Sara. ‘Spinnen moeten ook eten en ik heb verschrikkelijk veel honger. Ik heb uren lopen schoonmaken.’
‘M-m-maar,’ stottert Ed. ‘Ik ben helemaal niet om te eten. Ik smaak vast heel vies.’ De eendagsvlieg bibbert van angst. ‘Alsjeblieft lief spinnetje, eet mij niet op. Ik leef maar één dag. Zo kan ik toch niet eindigen? Ik ben net uit mijn eitje gekropen.’
Sara luistert naar de jammerende vlieg. Ze vindt het wel moeilijk. ‘Dus je bent een eendagsvlieg en je hebt echt maar één dag te leven?’
Ed knikt stilletjes. De spin ijsbeert een paar keer heen en weer. ‘Goed dan,’ zegt ze tenslotte. ‘Ik laat je gaan.’
‘Dank, dank, dankuwel,’ stamelt Ed.
Sara maakt Ed los uit het web zodat zijn vleugeltjes weer vrij zijn. ‘En wat ga je nu doen?’ vraagt de spin.
‘Nou, in ieder geval niet meer vliegen,’ zegt de vlieg. ‘Dat is mij iets te gevaarlijk. Maar verder, tja ik weet het eigenlijk niet. Heb jij nog een leuk idee?’
Sara kijkt Ed met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘En dat vraag je aan een hongerige spin?’
‘Ja, sorry. Misschien kan ik beter gaan.’
‘Nee, wacht!’
Ed draait zich beverig om. ‘Wat is er? Je hebt je toch niet bedacht over dat opeten en zo?’
‘Nee, ik dacht, misschien kan ik je wel helpen. Ik heb toch verder niks te doen. Heb je een verlanglijstje?’
‘Nou, ik zou eigenlijk eens een keer willen bungeejumpen,’ zegt de eendagsvlieg verlangend.
‘Kijk, daar kan ik je wel mee helpen,’ zegt Sara.
Even later staan ze op de brede tak van een grote appelboom. Ed kijkt naar beneden. Hij trilt over zijn hele lijf. Om zijn pootjes zit een stevig koord van spinsels.
Sara kijkt de nerveuze vlieg aan. ‘Niet denken,’ fluistert ze hem toe. ‘Gewoon doen.’
Ed sluit zijn ogen en telt in gedachten af "drie twee één." Dan springt hij. Met een sierlijke duik scheert hij de diepte in. ‘Dit is geweldig!’ schreeuwt hij tijdens zijn vlucht.
Sara staat opgewonden te springen op de tak. Nu is ze ook enthousiast geworden. Ze wikkelt een nieuwe lijn van spinsels om de tak en duikt Ed achterna. Samen beleven ze een geweldige dag die ze nooit van hun leven zullen vergeten.
