Als jong onzeker meisje was ik altijd het middelpunt van #pesterijen schelden, maar ook eigendommen kapot maken. Dit heeft mij gevormd tot wie ik ben, en heb ik vroeger en in mijn tienerjaren veel hinder van ondervonden. Ik was een ster in mijn pijn verbergen achter mijn glimlach, want ik huilde mezelf in slaap, maar zou de pesters nooit de pijn laten zien van wat ze me aangedaan hadden. Nu zoveel jaar later weet ik dat het niet nodig is om mezelf altijd maar aan te passen aan de mening van anderen. Ik ben wie ik ben, en je kan nou eenmaal niet door iedereen leuk gevonden worden (ik laat iedereen in zijn waarden, maar sommige zullen ook nooit mijn vrienden worden) Hoe staan jullie in het #leven , laat het weten in een reactie

Loading full article...