Leonie blijft in haar nieuwe huis slapen
Wat vooraf ging, lees je hier. Wil je vanaf deel 1 beginnen? Dat kan hier.
Zaterdag! Nu ging het gebeuren! Spannend en doodeng tegelijk. Vandaag kon ze ook eens lekker opschieten in haar huisje en er zouden hulptroepen komen. Erik bleef bij de kinderen zodat ze haar handen vrij had. Haar ouders zouden komen, Dagmar kon vandaag niet, maar haar broer zou ook nog even zijn gezicht laten zien. Niet om te helpen, maar om te kijken in het nieuwe onderkomen van zijn zus. Leonie had onopvallend een sporttas ingepakt met toiletspullen, een tandenborstel, haarspullen, wat kleding, een paar handdoeken. Het riep een vakantiegevoel op, maar dan een vakantie met een klont in haar maag. Dit was geen vakantie, die was een afscheid van het traditionele gezinsleven en een begin van haar nieuwe leven, dat was geen vakantie. Haar dekbed en kussen had ze op de passagiersstoel gepropt en Erik had met duidelijke tegenzin geholpen het matras in de achterbak te doen. Het voelde ook raar. Voor haar gevoel stonden alle buren voor het raam te kijken en er schande van te spreken. Ze voelde zich ook zo onzeker bij dit soort concrete stappen! Achter de stap om te gaan scheiden, stond ze 100%, maar al deze deelstapjes, de echte uitwerking van het plan, het was iedere keer een aanval op haar gevoel, alsof iedere keer weer een lijntje werd doorgeknipt. En waarschijnlijk is dat ook wat er op zo’n moment gebeurt.
Ze had gisteravond nog lang wakker gelegen, hoe moe ze ook was. De laatste nacht in dit huis, ze kon het zich aan de ene kant zo slecht voorstellen. Nooit zou ze meer wakker worden in dat huis. Maargoed, ze had een tijdje geleden al een stap daarin genomen, toen ze ervoor koos om te gaan scheiden. Vanaf dat moment had ze op de logeerkamer geslapen in een éénpersoonsbed. Ze wilde niet meer naast Erik wakker worden.
Al die jaren, hun hele geschiedenis samen, nooit zouden ze meer een compleet gezin zijn. Nostalgie, verdriet en blijheid wisselden elkaar af. Toen ze eenmaal in haar eentje in de auto zat met haar spulletjes, borrelde weer het blije gevoel in haar op: yes, ze bleef in haar nieuwe huisje slapen!
Hoe het verder gaat, lees je hier.
