#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

Thuisgekomen liet ze zich op haar bed vallen en huilde. Ze huilde tot ze geen tranen meer had. Het was toen al halverwege de nacht. Ze sleepte zichzelf naar de badkamer, kleedde zich uit en ging weer in bed liggen. Slapen kon ze niet en uiteindelijk stond ze onrustig voor haar slaapkamerraam naar buiten te kijken. Mandy’s auto stond nog op de parkeerplaats, dat had ze gezien en een deel van haar wilde het liefst terug naar Mandy, maar ze wist dat het geen zin had. Mandy en zij, dat was over. Flarden van herinneringen schoten door haar hoofd, maar steeds kwam dat moment terug, het moment waarop Mandy vertelde dat ze weg zou gaan. Definitief. Naar het buitenland. Leonie had geen idee hoe ze verder moest. Waar ze de kracht vandaan moest halen om haar leven weer op te pakken. Om naar haar werk te gaan en voor haar kinderen te zorgen. Waar ze de kracht moest vinden om ooit weer vrolijk te zijn, om weer te lachen. Ze twijfelde of ze dat wel kon.

De volgende morgen meldde ze zich ziek. Ze had gebeld en Judith aan de telefoon gekregen. Die had gealarmeerd gereageerd en gevraagd of het wel goed ging met haar. Leonie had haar verzekerd dat ze een griepje had. Judith had het geaccepteerd, al vermoedde Leonie dat ze haar niet helemaal geloofde. Maar het kon haar niet schelen. Ze had een paar dagen voor de kinderen weer terug zouden komen en ze hoopte dat ze zichzelf tegen die tijd weer bij elkaar geveegd had, dat ze ergens een lichtpuntje zou zien. Ze had met haar mobieltje in haar hand gestaan om Mandy een appje te sturen, maar ze had niet geweten wat. Het was volledig duidelijk dat Mandy toch niet zou reageren.

Om half tien hoorde Leonie hakken op de galerij. Ze ging voor Julia’s raam staan om naar buiten te kijken. Ze zag nog net dat Mandy twee koffers in haar auto zette en in haar auto stapte. Ze had niet naar Leonie’s raam gekeken. Daar ging ze. Mandy gaf gas en reed de parkeerplaats af. Leonie’s leven uit. Leonie voelde zich leeg. Ze zette haar laptop aan en zocht op youtube het liedje van Barry Manilow, het liedje dat over Mandy ging. Haar Mandy. Ze luisterde naar de tekst, zo toepasselijk ineens… ‘yesterday is a dream… I face the morning… crying in the night... I never realized how happy you made me…. Oh Mandy….’
I remember all my life; Raining down as cold as ice; Shadows of a man; A face through a window; Crying in the night; The night goes into Morning, just another day; Happy people pass my way; Looking in their eyes; I see a memory; I never realized; How happy you made me Oh, Mandy; Well, you came and you gave without taking; But I sent you away; Oh, Mandy; Well, you kissed me and stopped me from shaking; And I need you today; Oh, Mandy I'm standing on the edge of time; I've walked away when love was mine; Caught up in a world of uphill climbing; The tears are in my mind; And nothing is rhyming; Yesterday's a dream; I face the morning; Crying on a breeze; The pain is calling


Loading full article...