Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze is net gescheiden en verhuisd naar haar eigen appartementje, waar ze een nieuw leven opbouwt, samen met haar drie kinderen waarover ze het co-ouderschap deelt met haar ex-man. Je kunt het verhaal vanaf deel 1 lezen via deze link.

Wat aan dit deel vooraf ging, lees je via de link hieronder.

‘s Morgens had ze een rondje over de markt gelopen, maar jeetje, wat voelde dat gek zo in je eentje! Ze had een pak lekkere stroopkoeken gekocht voor als Judith vanmiddag zou komen en wat bolletjes voor zichzelf, voor de lunch en voor morgen. Geen Ismay die zeurde of ze nog even naar de speelgoedwinkel gingen, iets waar ze meestal geen zin in had, maar nu miste ze het. In recordtijd was ze de markt over en weer op weg naar huis, waar ze een dubbele cappuccino voor zichzelf maakte en achter haar laptop kroop met een stroopkoek. Schoonmaken hoefde ze nog niet, alles wat gloedhagelnieuw, dus hing ze een beetje rond op internet, niet gewend aan zoveel tijd voor zichzelf. Hoe moest ze haar weekends in gaan vullen? Om de week waren de kinderen niet bij haar en zou ze dus veel tijd over hebben. Nou ja, dat ging ze wel zien, eerst maar eens een tijdje kijken hoe het allemaal ging.

Ze was in slaap gesukkeld op de bank toen de bel ging. Ze sprong op en sprintte erheen. Judith kwam lachend binnen ‘Sliep je meisje?’ zei ze. ‘Eeeh… ja! Ik ben moe en het is zo stil in huis!’ zei Leonie. ‘Snap ik schat, hier, voor jou!’ Ze drukte Leonie een aardbeienpot in haar handen, al gevuld met aardbeienplantjes. ‘Wat een leuke! Maar ik heb niet van die groene vingers hoor!’ waarschuwde Leonie. Dat Judith nou gegrepen was door het moestuinvirus, wilde niet zeggen dat zij dat ook ging doen. ‘Nee joh, dit is heel simpel, je zet hem op een zonnige plek en je geeft hem af en toe water. En… je plukt de aardbeien eraf als ze rood zijn! Da’s alles. Nou, denk je dat dat lukt?’ Judith sloeg haar op de schouder. ‘Hij is leuk, dank je wel’, zei Leonie.

Loading full article...