Wat hieraan vooraf ging, lees je hier. Wil je vanaf deel 1 beginnen? Dat kan hier.

Op zondag kwamen de hulptroepen weer, dit keer ook Dagmar en Michiel. En natuurlijk waren haar ouders er weer. Haar vader stortte zich op het witten van de plafonds, eerst in de kamers van de kinderen zodat die het eerst geschilderd konden worden. Het leek Leonie een leuke verrassing voor de twee jongsten als hun kamers al wat meer ‘gezicht’ zouden hebben als ze weer kwamen. Ze had Julia geappt of zij zelf haar muren wilde verven en daar was na een tijd een aarzelend ‘misschien’ op geantwoord. Leonie liet het maar even in het midden. Martijn’s kamer kon in ieder geval gedaan worden. De bovenste helft van de muren werd lichtblauw, als de lucht en de onderste helft werd dan behangen, waarbij het behang in een golf werd geknipt aan de bovenkant. Een stoere schelpenrand maakte het dan af. De lange muur op de kamer van de meiden werd gewit en Leonie begon aan het gedeelte dat voor Ismay zou worden. Één muur werd gillend roze en de andere muur werd behangen met zachtroze behang met rode hartjes. Het behangen zou ze aankomende week voor haar rekening nemen, met het schilderen werd vandaag een begin gemaakt. Waarschijnlijk moesten de muren wel twee keer gesausd worden. Muren schilderen vond Leonie een rustgevend werkje, je had ook zo snel resultaat!

‘Leonie, koffie hoor!’ Haar moeder stak haar hoofd om het hoekje van de kamer die voor de meiden zou worden. ‘Ja, ik kom eraan’, zei Leonie. Nu was inderdaad wel even een goed moment om te pauzeren. Ze legde de verfroller op het deksel van de verfemmer, veegde haar handen af aan de oude spijkerbroek die ze aanhad en liep naar de keuken, waar de anderen al met een plastic bekertje koffie stonden. ‘Schiet lekker op zo hè?’, zei haar vader. ‘Ik heb het plafond in jouw kamer maar even eerst gewit en het raam open gezet, zodat de lucht er een beetje uit kan. Anders lig je vanavond zo in die verflucht’. Tja, dat was natuurlijk zo, ze moest hier dan vanavond ook weer slapen. Daar moest ze ook even rekening mee houden als ze de muren in haar kamer ging verven. De lange muur wilde ze lichtroze schilderen, op de andere muren kwam dan het blauwe behang met de roze bloemetjes. Nou ja, ze zou het wel even zien. Ze moest er gewoon voor zorgen dat er niet in alle ruimtes op dezelfde dag geschilderd werd, dan sleepte ze haar matras ‘s avonds wel naar de kamer waar de minste verflucht was. Leonie’s moeder, Elisabeth, liet een pak stroopwafels rondgaan. Hè, lekker, even genieten van koffie met een stroopwafel, dat had ze met al dat harde werken wel verdiend! Ondertussen dwaalde ze door haar appartement om te bekijken wat de anderen allemaal al hadden gedaan. Het ging wel lekker snel zo!

Hier kun je verder lezen.


Loading full article...