MyLife: Schrijven met gevangenen
Soms raffel ik hun wat af
en soms doen zij dat bij mij.
Toch zijn wij na vele jaren
van schrijven met ieder woord
nog steeds blij.
Alleen, zo in mijn bed
is er zoveel te vertellen,
van alles dat ik delen wil,
maar als het er op aankomt
blijft het akelig stil.
Zelfs na al die jaren wordt
nog steeds gewikt en gewogen,
al wat ik schrijf zien en lezen
ookvvreemde ogen.
Iemand oordeelt en beschikt
of dat wat geschreven staat
niet staatsgevaarlijk is,
de ontvanger het wel mag lezen
of ik normaal ben of getikt.
Komt elke brief wel aan?
Daar waren wij nooit zeker van,
ondanks de twijfels was 't enige dan
stug doorschrijven en
niet vragen hoe het zit.
Dag inmate,
dag mijn penvriend,
Ik hoop dat het je goed gaat en
jij met je werk nu wat verdiend.
Ook dat je straks een plekje hebt
een thuis om naartoe te gaan,
want binnenkort ben je vrij man,
is het met jouw gevangenschap gedaan.
Bedankt voor al die vele woorden,
de kaarten, grappen en tekeningen,
het delen van jouw herinneringen.
Frustratie bracht jij mij soms van overzee,
maar vaker een lach, ook wel een traan
Alle goeds en liefs zend ik jou,
voor je verdere leven hiermee.
