#geschiedenis  
De gaita, dat traditionele genre dat in Zulia doordrenkt is met die karakteristieke smaak die ons doet denken aan de vreugde van de kerstfestiviteiten, is een veelzijdige uitdrukking die momenteel wordt gebruikt om liefde te zingen, om een claim uit te oefenen, om te zingen voor de dingen van het leven, kortom, om te verwijzen naar elk lied dat de componist nou willen schrijven, een bron in zijn oorsprong van veel coverartiesten die zich met hun improvisaties in de ring stortten om het plezier van het feest te stimuleren.

De Zuliaanse gaita is, net als vele andere manifestaties van Latijns-Amerikaanse costumbrismo, mestizo. Het heeft een multi-etnische genetische invloed, waarvan de essentie Spaans is, hoewel Hispanity in zeer verschillende progressies wordt bewaard dan de gaita maracaibera (ook wel gaita de furro genoemd), een lied van stadscreools, in wie het sterk overleeft, vergeleken met de doedelzak van tambora en de perijanera, waarin zwartheid laat nog een intense indruk achter.

Volgens historicus Rafael Molina Vilchez is de gaita Spaans, maar na verloop van tijd kwamen er twee uiteenlopende neigingen naar voren: „De maracaibera gaita en de zwarte doedelzak. Deze mening heeft tot controverse geleid, maar het wordt behoorlijk gedeeld, aangezien de term „gaita” Galicisch-Portugese wortels heeft: het komt van de gotische „gangen” wat „geit” betekent, omdat de balg van de Galicische gaita is gemaakt van geitenleer. Vanuit Spanje via de Arabische Afrikaanse landen bereikte hij Turkije, in wiens taal het wordt vertaald als „herdersfluit”, wat in overeenstemming zou zijn met de tekening die Agustín Pérez Piñango vond bij de Glorioso San Sebastián doedelzak, die dateert uit 1668, volgens een document in de voormalige National College of Maracaibo, die de teksten en de muziek in Gregoriaanse karakters brengt. Het zou de oudst bekende doedelzak zijn. Andere geleerden, waaronder Juan de Dios Martínez, beweren echter dat de doedelzak begon met zwarte slaven in de haciendas van het zuiden van het meer, uit protest en het oproepen van hun festiviteiten in de Afrikaanse gebieden waar ze vandaan kwamen.”


De rivaliteit tussen de wijken van weleer El Empedrao en El Saladillo is bekend, die streden om de opkomst van de doedelzak zoals we die kennen in zijn darmen, er zijn verschillende muzikale thema's die naar dat feit verwijzen



De doedelzak van Empedrao
Piper-trein
-koor-

Van een hoge enlosao

Iemand neuriet een refrein

De geïmproviseerde verzen

Ze staan in de rij als een stantillo

De doedelzak van de Empedrao

Het rommelt in de saladillo


-vers I-

Ik weet niet waar ze het vandaan hebben

Wat een drukte

Ik wed mijn leven

De doedelzak is van de kasseien


-vers II-

Die boze haan, acobo

Palo Fiel Empedraero

Ik dood honderd saladilleros

En dat was eenogig en zwak


-vers III-

De wijk Empedraera

Geen dolk of beul

Daag de Saladillo uit

Laten we de goede doedelzak zingen


Bron: LyricFind

http://saborgaitero.com/gaita/

https://www.youtube.com/watch?v=CSf3MLogxqE&list=RDCSf3MLogxqE&start_radio=1