23-01-2020 ... Ik wou dat ik een vogel was (Oostenrijk, dag 4)
Ik ben moe van de dag en zit ’s avonds toch nog even op mijn balkonnetje. Ik kijk naar de sterren en zie de kleine beer (de enige die ik herken, trouwens) en denk mijn dag nog over. Ik kan niet stoppen met genieten, maar ondanks dat, mis ik wel m’n maatje, waar ik deze reis een soort van afscheid neem. Onze allerlaatste (bewuste)reis, samen. Ondanks zijn verlies, voelt het ook heel veilig hem zo dichtbij me te hebben. En ik weet dat hij op me past, mocht het op de weg heel erg eng worden. En eng is het af en toe met die sneeuw. Er meteen achteraan zeggend dat de meeste wegen prima schoon zijn. Ik praat ‘in mijn hoofd’ met hem, haal onze herinneringen op. Niet alleen van Oostenrijk, maar ook ons leven thuis, en soms schiet ik vol als ik zijn antwoord hoor. En terwijl ik mijmer, zie ik een ster vallen. Echt! Schiet zo de bergen in. Nou, maar even een paar wensjes gedaan. En weer schiet ik vol. Hoe graag zou ik in Oostenrijk blijven met een klein pensionnetje of iets dergelijks. Wensen bij vallende sterren, hoeven niet geheim te blijven, toch? Anders moeten jullie maar collectief meedenken, zodat de wens alsnog z’n bestemming bereikt. Deal?! Alvast bedankt voor het meewensen Mijn nacht kon niet meer stuk en in mijn nieuwe appartement is het goed slapen. Een beetje te goed, want ik werd pas om 10.30 uur wakker, onder mijn werkelijk zijde zachte dekbedovertrek. Nu vermoedde ik al dat ik nog een dagje langer hier wilde wonen en had de vorige avond de verhuurder al op de hoogte gesteld, dus geen stress. Lekker langzaam opstarten met een kopje koffie en een broodje, die ik de dag ervoor uit de supermarkt had gehaald. Op m’n balkonnetje is het goed toeven in mijn pyjama. Volop zon. Het lijkt Spanje wel.
Bloody Hot op m'n balkonnetje
Zou je ook geen vogel in Oostenrijk willen zijn?
Ja, inmiddels mijn extra paar sokken aan en geen koude voeten gekregen. Wat een prachtige wandeling. De waterval durf ik dus geen waterval te noemen, maar leuk is het wel. Erachter ligt een klein meertje met de ‘Wasserman’ Daar is een legende over. Die las ik later in mjin appartement pas, want toen ik terplekke was, vond ik ‘m gewoon geinig en creatief bedacht. Ik hoop dat je duits kan lezen, want ik heb geen zin om het te vertalen. Noem het vakantie … :-)
De immense waterval :-)
Wassermann
De legende van Wasserman
Trouwens, nog even wat anders … Ik dacht, hoe blond, ik laat het fruit in de auto liggen. Bananen en de mandarijnen. Blijven ze lekker fris. Kunnen bananen niet tegen -6 graden vriezen. Flauwe gasten, die bananen!! Wat een zooitje hebben ze er van gemaakt. Eens kijken of ik die drap nog uit de matten krijg.
Ja, ja, lach maar… deed ik ook :-D
