Dank jullie wel voor het wakker maken. Het was dan wel geen 8.00, maar ik kijk niet op een half uurtje.
Rap eruit, ondanks de maar vier uur slaap, maar ik wilde veel uit mijn dag halen. Die drang kan je zo eens hebben. Ik wilde sowieso even terug naar Werfen.
Gisteren had ik tijdens mijn diner de serveerster gesproken, die prompt Nederlandse bleek te zijn. Helaas had ze geen tijd om lang met me te praten, maar ik heb nog wel gevraagd of ze me wilde adopteren. Ze moest keihard lachen. Wilde ze wel, maar ze had maar een klein huisje en toen ik een tent in de tuin opperde, had ze een flauw excuus dat daar heel veel sneeuw lag. Ja, eh, jij hoeft er toch niet te slapen! Maar ze vond het geen goed idee, geloof ik Eigenlijk wilde ze dus niet. Ik luister wel tussen de regels door, hoor.
En omdat ik Werfen bij daglicht natuurlijk gemist had, zei ze dat het echt mooi was. Dus ik naar Werfen. En zoals ik al dacht gezien te hebben. De weg is ademloos mooi van Golling naar Werfen. Ik was in m’n eentje op de weg. Het was duidelijk zondag. Heerlijk geen geheu achter me dat ze er langs willen, want ik weiger zo hard over die wegen te scheuren als de Oostenrijkers. Ik ga dan ook regelmatig, als ik de kans krijg, aan de kant, zodat er weer een sliert auto’s langs kunnen en ik weer rustig op mijn tuttempo verder kan. Voor hen is de weg gewoon, maar ik vind niks gewoon in Oostenrijk als het om de omgeving gaat.
De weg terug naar Werfen
Een stukkie verderop aan de weg
En weer een stukkie verderop
Nog meer route
En vanaf Werfen naar .... ja waar naartoe eigenlijk.
Ik zie wel waar het schip strand
Wat een vervelende weg, zeg, met dit soort uitzichten
Nou, heb een huisje gevonden 😛 Moet een klein beetje opgeknapt worden.
Werfen vond ik trouwens eerlijk gezegd niet zo bijzonder. Gewoon een plaatsje, zoals zovele die ik al gezien had. En toen moest ik ineens nadenken.
Waar ga ik dan nu heen?
De hangbrug was een half uurtje rijden. Doen?
Nee!
Ja, wat wil je dan.
Weet ik niet.
Ik zou het uitzichtpunt bij de Dachstein kunnen bezoeken. ‘Treppe ins nichts’ . Een panoramaplekkie bovenop een berg, jawel, bij Hallstatt en Obertraun, waar ik al eerder was deze vakantie.
Okay, goeie keuze. Anderhalf uur rijden. Zou ik er om 12.30 uur zijn. Oh, nee, wacht effe….. ik wijk nogal eens af van de route.
Oh, jongens, als ik jullie alles kon laten zien wat ik vandaag op m’n netvlies heb gehad. Wat een route vanaf Werfen naar Obertraun. Zo waanzinnig mooi! Ik ben zo vaak gestopt, maar ik had nog veel vaker willen stoppen, maar daar is langs de weg niet altijd gelegenheid voor. Volgende keer moeten we gewoon met z’n allen gaan, want ik kan het niet uitleggen hoe mooi het was vandaag. En ook foto’s zeggen maar een gedeelte van deze pracht.
Om 14.00 uur was ik bij Krippenstein/Dachstein, vlakbij Obertraun. Nog even Hallstatt gedag gezegd en nog even door Obertraun gereden, voordat ik omhoog naar de Yellow Cablecar zou rijden. Daar aangekomen, zie ik wel yellow cables, maar die krengen bewegen niet op zondag. Nondeju. Heb ik weer.
Hoe zoiets dan in mijn brein ontspruit is me een raadsel, en ik weet ook niet meer hoe ik er op gekomen ben, maar in Bad Ischl was ook een kabelbaan. Katrin, heet ze. En nu ik toch wifi had van die Krip-ellendige niet kabelbaanreis, meteen maar even een hotelletje uitgezocht en geboekt. Is dat maar weer geregeld. Vandaag duurde het 5 minuten, okay, 10. Ik was er snel uit in ieder geval. Een klein half uur rijden naar Katrin, die om 16.00 uur haar laatste ritje zou maken. Dus even doorrijden, Marionnetje.
Echt hoor, volgende keer gaan we met z’n allen. Dit kan ik toch niet beschrijven gewoon. Ik schoot echt vol toen Katrin mij bovenop die berg had afgeleverd. Ik overweeg morgen weer te gaan, maar dan op een ander tijdstip van de dag. Gewoon zitten en kijken…..en kijken…..en kijken ….. en dan als de wiedeweerga als ik uitgekeken ben naar Salzburg om op het vliegtuig te stappen. Zal wel snelwegje worden. Heb ik dat ook eens gedaan.
Om 16.00 uur ben ik de allerlaatste die naar beneden gaat met Katrin. Een kleine 24 minuten verderop ligt mijn hotel.
Obertraun
Obertraun
De weg naar de Katrin-kabelbaan. Ik dacht echt dat google maps het mis had. Ik werd de rimboe ingestuurd. Maar wel weer een prachtige weg.
Villa Rosenthal. Een beroemde journalist in Oostenrijk. Ook op dat pracht bosweggetje naar Katrin.
Nou, madammeke zit in de kabelbaan hoor. Het had wat voeten in aarde, maar dan heb je ook wat.
En ik ben nog niet eens halverwege. Die kabelbaan bleef maar stijgen ...
Dit is het eerste wat ik zag toen ik boven kwam. De kleur van de sneeuw valt weg in de grauwe wolken, waardoor de foto maar half zo indrukwekkend is. (thuis eens kijken of ik ze een beetje kan bewerken, zodat de kleuren beter uit komen)
Het is zo imposant dat ik af en toe m'n adem in hou. Daarbij is het zo stil en zo alleen en zo fijn !
Hutje op de berg
Wat zal ik nog zeggen ....😉
Niks gewoon, deed ik op die berg ook niet. Althans niet hardop ....
Zonnetje was moe. Bedtijd ....
Helaas dit keer weer geen boerderij kunnen vinden, geen plek in de bergen, maar wel met uitzicht erop. Wel een geinig plaatsje waar ik beland ben. Met allemaal steegjes. Doet ook een beetje Engels aan, en zo heb ik mijn twee lievelingslanden op een plek.
En net als gisteren kon ik niet voor de deur parkeren, maar moest een stuk lopen. Toch de auto voor de deur geprakt, want ik vind het niet grappig met een koffer een berg op te lopen. De receptionist voelde de bui al hangen en kwam naar buiten om mijn koffer en zooi aan te nemen, zodat ik de auto verderop kon neerzetten. Hou er niet zo van dat m’n auto uit zicht is. Toegegeven dat de criminaliteit hier in de kleine plaatsjes nihil is. Maar ik wilde de auto graag even uitmesten en de zooi weggooien, want voor dit hotel staan allemaal kliko’s waar het prima in weggekwakt kan worden. En terwijl ik de auto aan het leeghalen ben, rijd er net een auto weg van de 4 parkeerplekjes die de straat heeft. De knul ziet het en maant me aan de auto snel te verplaatsen, zodat ‘ie lekker dichtbij staat. Top!
Morgenochtend de auto even uitschudden.
M'n laatste dag alweer. En ja, ik wil graag weer gewekt worden.
Ebensee
Hoe klein het plaatsje ook is, er is een kerk !
