27-01-2020 ... So Zauberhaft, dat zelfs foto's tekort schieten (Oostenrijk, dag 8)

Dank jullie wel voor het wakker maken. Het was dan wel geen 8.00, maar ik kijk niet op een half uurtje. 

Rap eruit, ondanks de maar vier uur slaap, maar ik wilde veel uit mijn dag halen. Die drang kan je zo eens hebben. Ik wilde sowieso even terug naar Werfen. 

Gisteren had ik tijdens mijn diner de serveerster gesproken, die prompt Nederlandse bleek te zijn. Helaas had ze geen tijd om lang met me te praten, maar ik heb nog wel gevraagd of ze me wilde adopteren. Ze moest keihard lachen. Wilde ze wel, maar ze had maar een klein huisje en toen ik een tent in de tuin opperde, had ze een flauw excuus dat daar heel veel sneeuw lag. Ja, eh, jij hoeft er toch niet te slapen! Maar ze vond het geen goed idee, geloof ik  Eigenlijk wilde ze dus niet. Ik luister wel tussen de regels door, hoor. 

 En omdat ik Werfen bij daglicht natuurlijk gemist had, zei ze dat het echt mooi was. Dus ik naar Werfen. En zoals ik al dacht gezien te hebben. De weg is ademloos mooi van Golling naar Werfen. Ik was in m’n eentje op de weg. Het was duidelijk zondag. Heerlijk geen geheu achter me dat ze er langs willen, want ik weiger zo hard over die wegen te scheuren als de Oostenrijkers. Ik ga dan ook regelmatig, als ik de kans krijg, aan de kant, zodat er weer een sliert auto’s langs kunnen en ik weer rustig op mijn tuttempo verder kan. Voor hen is de weg gewoon, maar ik vind niks gewoon in Oostenrijk als het om de omgeving gaat.