Over updates en veranderingen ... de mens als gewoontedier...

Toen ik Yoors opende was dat het eerste wat door mijn hoofd schoot. Een nieuwe layout, de vertouwde knoppen die er niet waren, het is toch steeds weer even wennen. Paniek alom... Onwennigheid ook... Grappig eigenlijk hoe ons brein zich tegen vernieuwingen (dikwijls ook verbeteringen) verzet. Een tegenstrijdigheid eigenlijk in een wereld van constante verandering en evolutie. Je merkt het telkens weer wanneer je uit je comfortzone wordt gehaald. Het lijkt wel of je hoofd tilt slaat en je weer van nul moet beginnen om alles terug onder controle te krijgen, om alles terug te ordenen in dat koppie van jou. Maar gelukkig komt het uiteindelijk allemaal wel weer goed.

Je kan er niet omheen, je oude vertrouwde gewoonte wordt hierdoor op de proef gesteld. Je hebt er niet zelf voor gekozen en toch moet je je er als het ware bij neerleggen... dat is iets wat we niet graag doen. De rebel in ons komt dan als het ware naar boven, zomaar uit het niets om uiteindelijk gewoon weer stilletjes te verdwijnen en vast te komen zitten in nieuwe gewoontes. Want zeg nu zelf, je geraakt eraan gewend, het wordt na een tijdje weer een nieuwe gewoonte en dan ben je weer gerustgesteld en kan je weer op je twee oren slapen.

Zijn we gewoontedieren? En kiezen we daar ook bewust voor? Waarom slaat ons brein telkens weer tilt wanneer we niet het vertrouwde beeld waarnemen, wanneer we met veranderingen worden geconfronteerd? Ook in mijn vertrouwde supermarkt waar alles anders geschikt werd na verbouwingen, loop ik nog steeds een beetje verloren rond op zoek naar datgene wat niet meer op de plaats van voordien stond, ook al staat alles er nu toch al 4 maanden netjes gerangschikt op eenzelfde plek en doe ik er op regelmatige basis mijn boodschappen. Net zoals met sleutels, je stapt binnen in je huis en uit gewoonte leg je je sleutels ergens waar je ze elke keer ook weer terug neemt, als ze dan op een dag niet op dat vertrouwde plekje te vinden zijn, slaat de paniek toe, chaotisch loop je te zoeken en diep gravend in je geheugen zoek je naar de plek waar je ze het laatst nog had. Stof tot nadenken dus...

Ik neem jullie mee in mijn hoofd... let op want mijn hoofd is er eentje van een creatief chaotisch mens dat dikwijls helemaal anders denkt dan de doorsnee mens. Verder lezen is dus op eigen verantwoordelijkheid. Ik sta niet in voor de gekke kronkels en gevolgen die in jouw hoofd zullen ontstaan door het lezen van dit schrijfsel... Maar dit is wat ik over de recente veranderingen op Yoors denk:

Het eerste wat er door mijn hoofd ging toen ik hem zag, was: Ik zit op Facebook... Je zal het misschien niet graag horen, maar dat ging er echt door mijn hoofd, zomaar in een flits. Een in mijn ogen lelijke blauwe balk die verdacht veel gelijkenissen toont terwijl Yoors toch een heel andere manier van werken beoogt dan 'deze grote concurrent'. Is het dan mijn eigen creatieve kronkel die zich afvraagt waarom blauw? Had het niet in een ander kleurtje gekund? Wat dacht je bijvoorbeeld van een zacht groen, een fris oranje, een neutrale bruintint of een zacht babyblauw als het dan toch blauw moet zijn? Ik weet het, ik ben hierin een rare, maar dat is nu eenmaal mijn ongezouten mening.