Overpeinzingen van Sinterklaas

Nagenietend zat Sinterklaas voor de televisie. Wat een geweldig idee was het geweest om de cadeautjes met een drone te laten bezorgen. Lekker gemakkelijk vanuit een luie stoel kon hij met de drone alles perfect door de juiste schoorsteen laten zakken. Toegegeven, als het waaide vroeg het wat meer van zijn stuurman-skills, maar na een paar kleine incidentjes, waarbij hij het restje bladerpracht in wat bomen én een onverwacht geopend klapraam had weten te vermijden was het allemaal best voorspoedig verlopen. Voordeel was natuurlijk ook dat hijzelf bij koude, snijdende wind of een regenbuitje lekker warm en droog binnen kon blijven. Kou en regen was, hoe je het ook wendt of keert, toch een aanslag op je gezondheid. Het zou wel een kleine aanpassing van wat sinterklaasliedjes betekenen, ‘Hoor de wind waait’ zou nauwelijks nog van toepassing zijn. Allemaal geen probleem, er werden al zoveel liedjes veranderd, dan kon dat er ook nog wel bij.

Uiteindelijk betekende het drone-werk ook een verlaging van de arbeidskosten en dat was in deze moderne tijden toch ook weer een goed argument. Een ander goed argument: het leverde een hoop vrije tijd op om ook eens andere dingen te gaan doen. Boeken lezen bijvoorbeeld. Hij was vroeger al een echte boekenwurm geweest.

Maar hij had nu ook eindelijk tijd voor de televisie. Zojuist had hij de hele Rambo-reeks bekeken en dat had toch wel een gevoelige snaar in hem geraakt. Zou dat iets voor hem zijn? Hij was per slot van rekening nog fit en vitaal genoeg en voor wat lichaamsbeweging schrok hij niet terug. Hij zag zichzelf al aan een liaan slingeren in het oerwoud. Zijn steunkousen als stoere haarband om zijn hoofd en eindelijk eens zonder zijn nogal stevige toupet de deur uitgaan, dat sprak hem toch wel aan.

Hij keek de kamer eens rond. Op de tafel stond de ouderwetse typemachine waarop hij nog steeds een groot deel van de sinterklaasgedichtjes maakte, ernaast de fles speculaaslikeur. In de hoek lagen was rollen sinterklaaspapier. Hij zuchtte eens. Nee, hij moest zichzelf niet voor de gek houden, hij zou het echte sinterklaaswerk toch wel gaan missen als hij met een kapmes door de jungle zou banjeren.

Het was maar goed dat de tijdklok het belsignaal activeerde. Opgelucht greep hij naar de afstandsbediening van zijn drone, het werd weer tijd voor een nieuwe bezorgronde. En volgend jaar? Misschien toch maar weer in levende lijve de pakketjes gaan bezorgen.