Persoonlijk: Ik zit in een emotionele rollercoaster

Het leven loopt niet altijd zoals je jezelf hebt voorgesteld. Er gebeuren dingen in je leven, nare dingen die soms jaren nodig hebben om een plaats te krijgen, en wellicht gebeurt dit wel nooit! 
Ik ben iemand die altijd denkt, alles zelf aan te kunnen, dat ik niet hoef te praten met anderen over mijn gevoel, en dat alles gebeurd met een reden. Na het overlijden van mijn vader ben ik maar doorgegaan, en door, ik huilde als ik alleen was, want wilde mijn tranen niet delen. Ik stond op, verzorgde de kinderen, deed het huishouden, schreef een blog of twee, en werkte als gastouder, maar was dit het leven wat ik altijd had willen leven? "Nee!" Ik wilde niet dat mijn vader kwam te overlijden, terwijl ik nog maar 31 jaar ben, en hij 66, ik wilde niet dat hij ons verliet van deze wereld en ik hem nooit meer kon spreken. 

Mijn leven is veranderd in een emotionele rollercoaster, met meer downs dan ups. Ik doe wat er van me verwacht wordt, maar dat is het. Mezelf cijferde ik altijd al weg, stopte mijn gevoel altijd al weg, tot vroeg of laat de bom barste. Mensen zien niet aan me, hoe ik me voel. ik kan mijn gevoel ontzettend diep wegstoppen voor de buitenwereld, maar van binnen wordt ik langzaam aan verteerd door mijn eigen verdriet! 

De hele wereld kan niemand aan zonder steun, dat weet ik nu, maar toch blijft het voor mij lastig om mijn gevoel te uiten naar anderen, ik wil niet het gevoelige mens zijn wat ik altijd al ben geweest, als ik ergens ben waar de sfeer veranderd voel ik het als één van de eerste. Nooit gedacht dat mijn hoog sensitiviteit mij zo in de weg zou zitten, ik ervaarde eerst vooral de voordelen, het creatieve, perfectionistische, en natuurlijk was de emotionele kant ook altijd aanwezig, maar nu in combinatie met de rouwverwerking om mijn vader is het alleen maar extremer geworden.

Ik ga door een diep dal, en zal sterk moeten zijn om hieruit omhoog te kruipen, maar ik ben dit verplicht tegenover mijn vader, hij zou niet gewild hebben dat ik zou blijven hangen in mijn verdriet om hem, hij had ook gewild dat het leven anders was gelopen, maar helaas daar hebben we niets over te beslissen.

De vraag die laatst voorbij kwam op Yoo.rs heeft me laten nadenken "Zou je terug willen in de tijd" als ik deze kans zou krijgen zou ik deze met beide handen aannemen, al is het om nog maar even met mijn vader te kunnen praten en hem vast te kunnen houden!