Vandaag even op pad geweest om een kinderfietsje weg te brengen. Een jonge moeder had deze van ons gekocht en betaalde 5 euro meer, omdat ze zelf geen vervoer had en ik hem voor dat bedrag wel even wilde brengen. Het was maar een 15 minuten rijden met de auto, dus geen probleem.
Wel had ik een voorwaarde: ik zou de fiets pas brengen als tenminste de 5 euro benzine vergoeding op de rekening stond, omdat ik al eens eerder iets zou brengen bij een ander en die ‘even vergeten was dat ik langs zou komen’ en dus onverrichter zake retour kon rijden. Tja, een wijze les dus.
Deze dame had er geen enkele moeite mee en begreep dat zelfs, Natuurlijk mocht zij de rest bij levering wel betalen, ik heb daar dan weer geen moeite mee, het was mij meer te doen dat ik niet opnieuw voor niets even een kwartier heen en terug moest. Maar niets daarvan, de jonge dame maakte gewoon het complete bedrag over en vanavond heb ik dit fietsje dan ook met ‘liefde’ gebracht.
Een zoontje van twee en een half, dus het moest wel een jong gezin zijn, dacht ik nog. En wat een ‘vooroordeel’, het was helemaal geen gezin, het was een jonge moeder van nog net geen twintig lentes jong! Zestien toen ze zwanger werd en helaas door haar vriend verlaten toen zij net 19 jaar was geworden.
We hebben even met elkaar zo een praatje staan maken en ik heb in 5 minuten nog nooit zo’n verhaal gehoord! De moeder bleek een ziekte te hebben, die in de familie zit. Haar vader en haar opa hadden beide de leeftijd van 50 jaar niet mogen halen en ook zij en haar broer blijken ‘besmet met deze ziekte’.
Ze was jong toen ze ‘ongepland zwanger werd’, maar wat een lief kereltje heeft zij op de wereld gezet. En toch ook weer dat trieste verhaal van vooroordelen van mensen. Je bent nog zo jong, je school, je carrière. Waarom haal je het niet weg, je hebt nog een heel leven voor je!
En toch was deze jonge moeder bijzonder blij met dit kereltje, ja zelfs zo blij, ze had nu veel langer de tijd om te genieten van haar zoontje. Met het vooruitzicht dat je misschien niet eens vijftig jaar zal worden, kan ik me dat heel goed voorstellen. Mijn vooroordeel heeft in elk geval een flinke deuk opgelopen. Waarom zou ik moeten (of mogen) oordelen over een ander…
Ik vond het een bijzondere ontmoeting en hoop dat dit kereltje veel plezier zal hebben van zijn fietsje!
