Renault 4
Mijn eerste auto
Een rode Renault 4 was mijn eerste auto. Hij had me 2100 gulden gekost. In de zomer van 1983 ging ik samen met twee vriendinnen op 23-jarige leeftijd met mijn Renault op de bonnefooi op vakantie naar Frankrijk en Spanje. We hadden de hele auto volgeladen met bagage, waaronder een tent, luchtbedden, slaapzakken, stoelen, een tafeltje en verder nog alles wat meiden van die leeftijd nodig hebben. De auto was zo zwaar beladen, dat de achterkant schuin naar beneden hing. Het deerde ons niet. Het schuifraampje open, een cassettebandje in de cassettespeler en vijf vrije weken in het vooruitzicht. Â

Mijn Renault bracht ons naar Parijs, Malgrat de Mar, Barcelona, Toulouse, Bordeaux en het eiland Ile d'Oleron.Â
Eénmaal liet hij ons in de steek. Na circa 1000 kilometer in de buurt van Lyon kregen we een lekke band. Daar stonden we op de vluchtstrook, een platte band, een volgeladen auto en al het overige verkeer, voornamelijk gezinnen, raasde met grote snelheid langs ons heen naar hun vakantieadres in het Zuiden. We konden onze charmes in de strijd gooien, maar of dat nu zou helpen? Geëmancipeerd als we waren, hebben we de auto opgekrikt en het wiel verwisseld. We overnachtten op een familiecamping in de buurt van de rivier de Rhône. De volgende dag was de band bij een garagebedrijf vervangen en konden we weer verder.
Ik heb nog jarenlang plezier gehad van mijn Renault 4.
Bij een schuur op een achteraf parkeerplaatsje naast het huis van mijn oma stond al lange tijd zo'n wagen. Hij zag er al niet meer uit en we hadden hem al veel vaker zien staan.
Ik was met mijn broer en neef samen op dat veldje aan het spelen, toen - en dat beken ik nu maar eens... - de auto ineens ons doelwit werd. Er bleef weinig meer van de ruiten over...
Maar verder was de Renault 4 wel een leuke wagen, waar je goed in kon zitten en rijden. Zo weet ik ook uit latere ervaringen...
Ik zie ze hier nog dagelijks rondrijden en de meeste in zeer goede conditie, roesten doen ze hier amper.
Ik had een eend :-)